Pagina:Marcus Terentius Varro - De Lingua Latina - ex Typographeo Adami Sartorii - 1605.djvu/170

E Wikisource
Haec pagina emendata est
164
LIBER

& malissimum: nónne dicimus bonũ melius optimum? malum peius pessimum? in aliis verbis nihil deest, vt dulcis dulcior dulcissimus, in aliis primum, vt peius pessimum, in aliis medium, vt cæsius cæsissimus: in aliis bina sunt, quæ sint ab eadem voce declinata & ea ita, vt alias desint secundum & tertium, vt in hoc mane manius manissime: alias vt duo prima absint, vt ab optimo optius optumum: alias vt primum & tertiũ desit, vt à melum, melius melissimũ. Præterea si dicerẽt similiter declinari, cùm similia essent acer, facer, tener, & acerrimus, sacerrimus, tenerrimus, non discreparent in his acrior, & magis sacer, & tenerior, neq; alia trisyllaba alia quadrisyllaba fierent: & si in his dominaretur similitudo, diceremus, vt candidissimus, candidissima, pauperrimus pauperrima: sic cãdidus cãdida, pauper paupera: & dicimus doctus docta, doctissimus doctissima: sic diceremus frugalissimus frugalissima, frugus & fruga. Ea si proportione essent verba, vt vno vocabulo dicimus virũ, & mulierẽ sapientem, & diligentem, & sapientiorem, & diligentiorem: sic diceremus item, cùm perueniremus ad summũ, quod facimus aliter: nam virum dicimus sapientissimum, & diligentissimum, feminam sa-

pien-