Paucis ante diebus Iūlis epistulam accēpit. Amīca Iūliae quae in urbe habitat eam vidēre maximē vult. Itaque māter Carolī et Mariae ad tēctum amīcae invītātur. Laeta est quod diū amīcam nōn vīdit. Quamquam via est longa et paucūs diēs aberit, iter facere cōnstituit. Tandem omnia sunt parāta et Iūlia i casā discēdit et ad urbem prōcēdit. Nunc nēmō est in casā. Omnēs absunt. Pater in nāvigiō est. Per noctēs Carolus cum Cassiō, Maria cum Helenā manet. Itaque nocte nēmō domī est. Eruntne omnia tūta?” rogat Maria. “Ita,” respondet māter, “quod Claudius saepe hūc ex oppido veniet et casam dēfendet. Nōn est necesse timēre.” Deinde iānuam casae claudit. In urbe amīca Iūliam salūtat. Laetae sunt hae amīcae ubi dē temporibus quibus erant puellae colloquium habent. Amīca urbem suam laudat et multa loca Iūliae mōnstrāre vult. In ūnō aedificiō sunt tēla et rēs antīquae belli. Iūlia haec laudat et dē fīliō suō putat. Tela quibus lēgāti et centu- riōnēs, qui centum mīlitēs dūcēbant, sē et cīvitātem dēfendērunt, Iūlia laudat. Corōnam, quam dux fortis excēpit, videt. Diū inter rēs antīquās Iūlia et amīca manent. Deinde iterum per viās urbis ire volunt. Iūlia dōna ad fīlium fīliamque ferre vult. Dōna erunt grāta. Quod Carolus et comitēs eius bellum saepe in hortō gerunt, Iūlia hastās et quaedam alia tēla fert. His tēlis enim puerī sē ab hostibus dēfendent. Hastae sunt longae et gravēs, sed mīlitem bene dēfendunt. Difficile est hās iacere. Difficile est hās excipere et iterum ad hostēs mittere. Dē hīs omnibus Iūlia putat et laeta est. Tandem Valēte” Iūlia et amīca eius dieunt, et Iūlia domum prōcēdit. Magnā cum laetitiā puer puellaque mātrem
