PRINCEPS.
121
tu duntaxat innixo , cupiens eos fecu ros reddere,noluit id muneris regis effe proprium , vt omni apud regni proce res liberaretur inuidia fi multitudini fa ueret, & apud multitudinem , fi proce rum parteis complecteretur. Obid ter tium quendam conftituit iudicem , qui fine Regis inuidia proceres cæderet, & tenuiores tueretur. Nihil melius , nihil fapientius hoc decreto effe potuit : nec regni, aut ipfius Regis potior fecurita tis caufa, Hinc alterum , quod notandữ eft, elici poteft : vt nimirum ea princeps alijs procuranda decernat , quæ inuidia parere pofsint: fibi verò quæ grata fint referuet. Conclufum denuo fit , exiſtimationem fuorum procerum príncípi in pretio effe habendam , ita tamen ne populi fibi odium conciliet. Compluribus fortaſſe videri poſſent, huic meæ opinioni pugnantia exem pla, cum ex Romanis multorum impe ratorum vita,& morte pefpecta, alique inuenerint, qui , & fi egregie vixerit, & ingentem animi magnitudinem præfe tulerit , imperium tamen amiferit : aut à fuis , qui in illum confpirarunt fuerit inh 5
