Vōx magistrī. Stulte! An vāpulāre cupis?
Iuvenālis. Quid audiō? Num gladiātōrēs exercentur, an servī cruciantur?
Mārtiālis. Lūdus lītterārum est. Audīs-ne clāmōrēs discipulōrum, ipsius-que magistrī?
Iuvenālis. Audiō. Hoc-ne cottīdiē fit?
Mārtiālis. Utinam nē ita esset! Māne enim gallī nōndum silentia rūpērunt cum magister ille iam tonat, puerī-que lacrimant.
Iuvenālis. Quōmodo vīcīnī dormīre possunt? Grave est pervigilāre.
Mārtiālis. Nōs miserōs! Somnum frūstrā rogāmus, nam postquam puerī cum lucernīs suīs prīmā horā advēnērunt, nec quiēs nec somnus nōbīs est.
Iuvenālis. Tuī mē miseret: nec quiēscendī nec cōgitandi locus tibi hīc esse vidētur.
Mārtiālis. Vēra dīcis: ferulae trīstēs numquam cēssant.
Iuvenālis. Vae discipulōs īnfēlīcēs! Num magistrum suum dīligunt?
Mārtiālis. Minimē crēdō: invīsum caput est et virginibus et puerīs.
Vōcēs discipulōrum. Ō! Hei! Ignōscite nōbīs, ō magister.
Vōx magistrī. Silēte, vōs omnēs.
