quae si non astu providentur, me aut erum pessum dabunt.
nec quid agam certumst, Pamphilumne adiutem an auscultem seni.
210si illum relinquo, ei(u)s vitae timeo; sin opitulor, hui(u)s minas,
quoi verba dare difficilest: primum iam de amore hoc comperit;
me infensu’ servat nequam faciam in nuptiis fallaciam.
si senserit, perii: aut si lubitum fuerit, causam ceperit
quo iure quaque iniuria praecipitem [me] in pistrinum dabit.
215ad haec mala hoc mi accedit etiam: haec Andria,
si[ve] ista uxor sive amicast, gravida e Pamphilost.
audireque e͡orumst operae pretium audaciam
(nam inceptiost amentium, haud amantium):
quidquid peperisset decreverunt tollere.
220et fingunt quandam inter se nunc fallaciam
civem Atticam esse hanc: “fuit olim quidam senex
mercator; navim is fregit apud Andrum insulam;
is obiit mortem.” ibi tum hanc eiectam Chrysidis
patrem recepisse orbam parvam. fabulae!
225miquidem hercle non fit veri simile; atque ipsis commentum placet.
sed Mysis ab ea egreditur. at ego hinc me ad forum ut
conveniam Pamphilum, ne de hac re pater inprudentem opprimat.
iv Mysis
Audivi, Archylis, iamdudum: Lesbiam adduci iubes.
sane pol ĭlla temulentast mulier et temeraria
