Pagina:P. Terenti Afri Comoediae (Kauer-Lindsay 1926).djvu/293

I. i

P. TERENTI AFRI

 50ille ut item contra me habeat facio sedulo:
do praetermitto, non necesse habeo omnia
pro me͡o iure agere; postremo, alii clanculum
patres quae faciunt, quae fert adulescentia,
ea ne me celet consuefeci filium.
 55nam qui mentiri aut fallere institerit patrem aut
audebit, tanto magis audebit ceteros.
pudore et liberalitate liberos
retinere satius esse credo quam metu.
haec fratri mecum non conveniunt neque placent.
 60venit ad me saepe clamităns “quid agi’, Micio?
quor perdis adulescentem nobis? quor amat?
quor potat? quor tu his rebu’ sumptum suggeris,
vestitu nimio indulges? nimium ineptus es.”
nimium ipse durust praeter aequomque et bonum,
 65et errat longe meă quidem sententia
qui imperium credat gravius esse aut stabilius
vi quod fit quam illud quod amicitia adiungitur.
mea sic est ratio et sic animum induco meum:
malo coactu’ qui suom officium facit,
 70dum id rescitum iri credit, tantisper cavet;
si sperat fore clam, rursum ad ingenium redit.
ill’ quem beneficio adiungas ex animo facit,
studĕt par referre, praesens absensque idem erit.
hoc patriumst, potiu’ consuefacere filium
 75suă sponte recte facere quam alieno metu: