SA. quam rem? quo redeam? AE. iamne me vis dicere id quod ăd te attinet?
SA. cupio, modo aequi aliquid. AE. vah leno iniqua me non volt loqui.
SA. leno sum, fateor, pernicies communis adulescentium,
periuru’, pesti’; tamĕn tibi a me nulla est orta iniuria.
190AE. nam hercle etiam hoc restat. SA. illuc quaeso redĭ quo coepisti, Aeschine.
AE. minis viginti tŭ ĭllam emisti (quae res tibi vortat male!):
argenti tantum dabitur. SA. quid si ego tibi ĭllam nolo vendere?
coges me? AE. minime. SA. namque id metui. AE. neque vendundam censeo
quae liberast; nam ego liberali illam adsero causa manu.
195nunc vide utrum vis, argentum accipere an causam meditari tuam.
delibera hoc dum ego redeo, leno.
Sannio
pro supreme Iuppiter,
minime miror qui insanire occipiunt ex iniuria.
domŏ me eripuit, verberavit; mĕ ĭnvito abduxit meam
(ob male facta haec tantidem emptam postulat sibi tradier);
200homini misero plus quingentos colaphos infregit mihi.
verum enĭm quando bene promeruit, fiat: su͡om ius postulat.
age, iam cupio si modo ărgentum reddat. sed ego hŏc hariolor:
ubi me dixero dare tanti, testis faciet ilico
