liberaret. Nam in jejunio et humilitate preeata est omnium inspectorem Dominum, Deum saxulorum; qui animi ejus humilitatem cernens, populum liberavit, cujus gratia periculis sese illa obtulerat.
CAPUT LVI.
Et nos igitur oremus pro eis, qui in aliquod
peccatum lapsi sunt, ut detur illis moderatio et
humilitas; quo non: nobis, sed voluntati Dei cedant;
sic enim erit ipsis fructuosa et. perfecta quæ est
apud Deum et sanctos, cum misericordia
recordatio. Assumamus disciplinam, juxta quam nemo
debet indignari, dilecti. Admonitio gum invicem
facimus, bona est et perquam utilis: siquidem
nos voluntati Dei agglutinat. Sic enim ait sacer
sermo: Castigans castigavit me Dominus; et morti
non tradidit me[1].
Quem enim diligit Dominus,
corripit; flagellat autem omnem filium quem
suscipit[2].
Corripiet enim me, inquit, justus in
misericordia, el arguet me: oleum auiem peccatorum nom
impinguet. caput meum[3].
Et iterum dicit: Beatus
homo, quem arguit Dominus; monitionem — vero
Omnipotentis ne renuas. Ipse enim dolere facit, et
rursus restituit: percussit, et manus ejus.
sanaterunt. Sexies de necessi. atibus eruet te; et in septimo
non langel te malum? In. fame liberabit te a morte:
in prelio vero, de manu ferri solvet te: et a flagello.
lingua abscondet te, el non timebis a malis
ingruentibus: injustos et iniquos deridebis; et (eroce.
be&lias non timebis: bestie enim fere pacato erunt
tibi. Deinde scies, quod in pace erit domus war
habitatio autem tabernaculi tui non peccabit. Scies.
auiem, quod multum semen. tuum, et filii tui quasi
