Pagina:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome1.djvu/45

xxxv

PRÆFATIO.

dorus Siculus[1] Germanos ultra Rhenum à Cæsare subactos Gallos perperàm appellet, et populis ad Oceanum et Hercynium montem sitis, et iis omnibus qui ad Scythiam usque protenduntur[2], Gallorum nomen tribuat, non idcirco ea omnia colligam quæ Veteres de istorum populorum et religione et diis retulerunt, ut ea Gallis adscribam. Non etiam immorabor in investiganda tum deorum Gallicorum, tum cultus illis exhibiti origine : non inquiram utrùm Galli Templa habuerint necne : quod quidem me longiùs abriperet : ea tantùm proferam quæ de iis omnibus veteres Scriptores dixerunt. Monumenta verò quæ variis temporibus detecta sunt, et quæ ad Gallorum religionem spectare possunt, ea à viris eruditis explicata fuere, quorum opera consuli possunt. Gallorum Sacrificia.« Natio est omnis Gallorum, inquit Cæsar[3], admòdum dedita religionibus : atque ob eam causam qui sunt affecti gravioribus morbis, quique in præliis periculisque versantur, aut pro victimis homines immolant, aut se immolaturos vovent, administrisque ad ea sacrificia Druidibus utuntur ; quòd pro vita hominis, nisi vita hominis reddatur, non posse aliter deorum immortalium numen placari arbitrantur : publicèque ejusdem generis habent instituta sacrificia. Alii immani magnitudine simulacra habent ; quorum contexta viminibus membra vivis hominibus complent ; quibus succensis, circumventi flamma exanimantur homines, Supplicia eorum, qui in furto aut latrocinio aut aliqua noxa sint comprehensi, gratiora diis immortalibus esse arbitrantur : Pag. 304. Pag. 309. Lib. 5. cap. 16. p. 255.