DOMINICUS MONGIARDINIUS
appropinquante morte ferventior Deiparae cultor.
Qua maris Adriaci[1] est gelidas concursus ad undas,
Incipit ut sicco fervere terra cane,
Augustum vario surgit de marmore templum
Quod, nostri una salus, est tibi, Virgo, sacrum.
Virginis heic liquidis expressa coloribus icon
Nectens divinam brachia poscit opem.
Saepius adventante oculos motasse periclo
Certa fides: causa haec thure quod ara calet.
Huc, inter choreas alibi bacchante tumultu,
Oratum auxilium fert pia turba pedem.
Te duce, Mongiardine Pater, te auctore quotannis
Eius suppliciter venimus ante pedes.
Ast aliis mage te laetum non vidimus annis,
Virgineo nuper quam properante Sacro[2].
Vidimus et rutilis oculis et hiante labello
Te expectare bonam quam vehit hora diem,
Cum sacer Antistes[3] nostrum stipante caterva
Invisurus erat te tua in Aede, Parens.
Invisit fuditque preces, oravimus omnes
Cum lacrymis, absens nam, Pater, unus eras.
