Pagina:Rosati, Pietro – Carmina, 1887.djvu/136

132

p. augustino a monte feltrio.

Non alius rapuit tantas ad templa catervas,
Nunquam tam suadas hausimus aure preces.
Ut tenuit Paulus doctas animosus Athenas,
Est vox Felsineis sic tua grata viris.
Deerrantes avidis homines complecteris ulnis,
Utque lucrere Deo dulcia vincla iacis:
«Nonne sumus fratres uno de Patre creati
Quos nullo unanimes esse nocente decet?
Caverat hoc Heros supera qui missus ab arce
Vos fratres, inquit; fratribus unus amor.
Felices gentes queis fulgent dogmata Christi,
Lex recti cultus nuncia et illa Dei.
Quid, genus humanum, possis hac arte relicta
Subruta testantur saecula mole sua.»
Haec dicis, suadesque; nefas tibi cedit et error,
Luce nova veluti nox veniente fugit.
Vive diu, linguaeque potens quate verbere gentes
Quas arcta vinctas compede somnus habet.
Spes coeci incautos relevet prope limen abyssi,
Quemque colis populis cura sit una Deus.

Bononiae An. 1885