MATER EDUCATRIX
Non mihi diceris dimisso, femina, penso
Audax gymnasii quae scandis limina, sed quae
Cara viro puerisque colis, tua regna, penates.
Tales Sparta tulit, Spartaeque illa aemula Roma:
Me facis exempli memorem nunc esse poetam
In pueris tu nacta tuis, Cornelia, gemmas.
Tempus erat quo functi epulis, mensisque remotis
Surgere cunctamur vario sermone trahentes
Otia; sed patina vapor actus, et hausta venena
Redditaque, ut mos est, folii loca tortilis implent: 10
Laedere tunc pectus, cerebro nec parcere fumus.
At puer in primis matrem pertaesus inique
Vellicat increpitans: secedere tempus in hortos,
Ver geniale vocat resides et purior aura,
Mater, eo lusum. Mento tenus indice tangens
Ora, silere parens iubet; hinc dare verba, sedendi
Ut faciat morem. Ille iterumque iterumque rogare.
Annuit optatis tandem bona mater, eundi
Dat veniam ipsa sequens alacri comitante catello.
Ille putat digito exultans se attingere coelum: 20
Amenti similis fertur qua semita monstrat
Plurima iter culti per prata nitentia campi.
Flore frequens herbisque virens halantibus omnis
