lictum. Nec etiam vidit semen eius querens panem, secundum suum intellectum.
Quod duo sunt genera paupertatis.
Duo enim sunt genera paupertatis: unum est voluntarium, et hoc est perfectorum, qui suis divitiis venditis et datis pauperibus nichil in hoc mundo possidere volunt, cognoscentes verum esse quod dicit Apostolus I Timo. VI: Nichil intulimus in hunc mundum: haud dubium, quia nec auferre quid possumus. Habentes ergo alimenta et quibus tegamur, his contenti simus. Non enim habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus, Hebre. ultimo. Isti sunt pauperes qui a me commendati fuerunt Mat. V: Beati pauperes spiritu — id est humiles et voluntarie mendicantes —, quoniam ipsorum est regnum celorum. Isti sunt pauperes, de quibus dixit Ys. XXIX: Pauperes homines in sancio Israel exultabunt. Vere isti sunt semen Christi, de quo propheta ait: Potens in terra erit semen eius, generatio rectorum benedicetur. De istis Ys. ait LXI: Omnes qui viderint eos cognoscent eos, quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus. In quo qui benedictus est super terram, benedicetur in Deo. Amen’. Porro secundum genus paupertatis est illorum, qui habent paupertatem necessariam et inevitabilem, qui velint nolint, eos mendicare oportet ex defectu, quem habent, temporalium rerum. Isti sunt pauperes mundi, de quibus Dominus dixit Mat. 26: Semper pauperes habebitis vobiscum, me autem non semper habebitis. De istorum paupertate locutus fuit Dominus ad Hely I Reg. II: Futurum est autem, ut, quicumque remanserit in domo tua, veniat, ut oretur pro eo, et offerat nummum argenteum et tortam panis, dicatque: Dimitte me, obsecro, ad unam partem sacerdotalem, ut comedam bucellam panis. Item hanc paupertatem mundanam et non voluntariam imprecatur David Ioab II Reg. 3: Non deficiat de domo Ioab fluxum seminis sustinens et leprosus, tenens fusum et cadens gladio et indigens pane. Et sic Iudeorum questio plenarie est soluta, et eius occasione multa bona dicta.
