Jump to content

Pagina:Thomae Vallaurii Epitome historiae Romanae.djvu/119

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

LIB. VII. - CAP. III. 113

stantinus filius creatus est Imperator, qui, pulsis collegis, rerum omnium summam solus obtinuit. Pauco interiecto tempore, prodigio admonitus, Christianam professionem amplexus est, quam in tutela et praesidio imperii latere voluit. Idem laudis et gloriae cupidus supra quam cuique credibile est,

Byzantium, Thraciae urbem ad Bosphorum, amplissimis impensis instauratam, et Constantinopolis nomine donatam ad tantum fastigium evexit, ut Romae aemulam, atque alterum imperii caput faceret. Hinc insolitae regionum descriptiones; hinc nova magistratuum atque honorum nomina; hinc demum futura imperii labes.

Capvt iii.

Constantinus, Constantius et Constans, Constantini M. filii. – Iulianus. – Iovianus. – Valentinianus I et Valens. – Orientalis et occidentalis imperii divisio. – Gratianus. – Valentinianus II, – Theodosius. – Arcadius et Honorius. – Alaricus, Visigothorum rex, Romam diripit. – Ioannes. – Valentinianus III. – Hunni, duce Atlila, in Italiam veniunt. – Leo I, Pontifex Maximus. – Gensericus, Vandalorum rex, urbem depopulatur. – Avitus. – Maiorianus. – Severus. – Anteroius. – Olibrius. – Glycerius. – Iulius Nepos. – Romulus Augustulus. – Odoacres.

An. post Chr. n. 838.

Mortuo Constantino, qui cognomento Magnus fuit appellatus, ad tres illius filios abiit romani orbis administratio. Constantino omnia trans alpes adsignata; Constantius a freto Propontidis Asiam atque Orientem; Constans Illyricum, Italiam, Africam, Dalmatiam, Thraciam, Macedoniam et Achaiam tenuit. At ex his duo vita usi admodum brevi, universum imperium uni Constantio habendum permiserunt. Hic quum persico bello disti-