Dii, primae gentium seu voces seu literae.
[9] Ea ratione, cum putarent omnia, quae homines facerent, patrare deos, ut dicto capite XX, g «Ita ex vera», [6], p. 415» dictum quoque est, deos item characteres fecere, quibus tanquam literis uterentur, ex quibus verba rerum componerent, quas ipsi in Humana societate agitarent. Eoque tandem pacto veruni illud fieri potest: primam hominum linguam naturalem fuisse, cum iidem dii, qui, uti dementa, res ipsas, ita, uti literae, rerum verba componerent. Quod gentes ex falsa hac persuasione quam diximus: Ada vero ex scientia Dei infusa praestitit, ut sacra narrat historia.
[10] Ita quaeque prima gentium oratio quaedam fabula divina erat; et ita verum dari philologis potest primos earum fabularum auctores poetas fuisse theologos, ut qui omnia per deos significarent.
[11] Ex quibus de falso divina lingua dissertatis haec conficiuntur:
[12] Non impostura ulla, sed falsa hac persuasione res humanas religione perfusas.
[13] Cum hominum genere natam hanc rudissimam metaphysicam: homines in Deo audire, videre, sentire omnia.
Quod postea metaphysica philosophorum[1] docet homines in Deo ideas rerum omnium intelligere.
- ↑ Allusione al De la recherche de la vérité (1675) del Malebranche [Ed.].
