aequatio modo inventa doceat, functionis saltem terminum ultimum non evanescere. Supponemus, terminum altissimum functionis qui quidem coëfficientem non evanescentem habeat, esse . Si igitur substituimus patet, esse functionem integram indeterminatarum sive quod idem est, functionem ipsius cum coëfficientibus ab indeterminata pendentibus, ita tamen ut terminus altissimus sit , et proin coëfficientem determinatum ab non pendentem habeat, qui non sit Perinde erunt functiones integrae indeterminatae tales ut singularum terminus altissimus sit , terminorum sequentium autem coëfficientes resp. etc. pendeant. Hinc productum ex factoribus erit functio integra ipsius cuius terminus altissimus erit dum terminorum sequentium coëfficientes pendent ab indeterminatis etc.
Consideremus iam porro productum ex factoribus his quod quum sit functio indeterminatarum, c etc. etc., et quidem symmetrica respectu ipsarum etc., exhiberi poterit tamquam functio indeterminatarum etc. etc. per denotanda. Erit itaque productum ex factoribus