 XXXΙ |
XXXΙII  |
O vates, populi favor
Ne sit cura tibi: nam simul ac brevis
Laudis transierit fremor,
Stulti iudicium, plebis et audies
Risus indocilis. Tamen
Desperare cave et difficilis mane.
Rex es: vivere te decet
Solum. Perge via vadere libera,
Quo te vis rapit ingeni
Praescriptis spatiis currere nescia,
Et, quaecumque animo libens
Obversata diu pectoribus foves,
Haec tu sedulus expoli
Neu poscas meritis debita praemia,
Mercedis dominus tuae:
Tu namque ipse tui summus es arbiter
Nec quo quisquam alius, tuum
Quicquid prodierit, tristius exigat.
Si te, conditor artis et
Iudex, non operis paeniteat tui,
Sic te vel laceret probris
Demens turba licet, conspuat et sacros
Ignes et pueriliter
Insultans tripodem concutiat tuum.