 7 |
9  |
LXXI[recensere]
- CAPUT LXXI. Vita abbatis Isidori et eorum qui erant cum ipso.
Vidimus autem in Thebaide monasterium cujusdam magni Isidori, quod intus habebat mille monachos (Ruff., l. II, cap. 17). Habebat autem intus puteos et hortos, et quaecunque suntad usum necessaria, nemine egrediente extra monasterium: sed erat presbyter janitor, qui nullum permittebat egredi, neque alium ingredi, praeterquam si quis vellet usque ad mortem illic permanere nusquam progrediens. Porro autem eos qui portam ingrediebantur in parvo habitaculo excipiebat hospitio; et cum mane dedisset eulogias, in pace deducebat. Duo autem ex ipsis presbyteri solum exibant opera fratrum administrantes, et referebant ea quae erant ipsis ad usum necessaria. Dixit autem mihi is qui portam custodiebat presbyter, eos qui intus sunt sanctos esse tales, ut possint omnes signa efficere; et neminem ante decessum in morbum incidere; sed quando uniuscujusque venisset translatio, id omnibus prius significantem et se reclinantem, dormire
- CAPUT LXXII. Vita abbatis Ammona presbyteri.
Est autem alia quoque solitudo in Aegypto, maritima quidem, sed difficillima, in qua multi et magni habitant anachoretae, quae est prope urbem Diolcon (Ruff., l. II, cap. 32, cui dicitur Piammon). Vidimus autem illic presbyterum virum sanctum et valde humilem, et assidue videntem visiones, nomine Ammonam. Is aliquando offerens Deo sacrificium, videt angelum stantem a dextris altaris, et notantem fratres accedentes ad gratiam, et scribentem in libro eorum nomina. Cum autem non adfuissent aliqui in synaxi, vidit deleri eorum nomina, qui post tres dies sunt mortui. Eum saepe torquentes daemones in tantam adduxerunt imbecillitatem, ut non posset ipse stare ad aram, nec offerre: angelus autem veniens, ejus manu apprehensa, protinus eum confirmavit, et sanum ad aram statuit. Cujus tormenta cum vidissent fratres, obstupuerunt.
- CAPUT LXXIII. De abbate Joanne .
Vidimus autem alium quoque in Diolco, Joannem nomine (Ruff., l. II, cap. 33), patrem monasteriorum, qui ipse quoque multam habebat gratiam, et Abrahae habitum, et barbam Aaron. Efficiebat autem virtutes atque curationes, ut qui multos curavit paralyticos et podagra laborantes.
- CAPUT LXXIV. Vita abbatis Pityrionis et eorum qui cum ipse erant.
Vidimus autem in Thebaide altum montem fluvio imminentem, valde terribilem et praecipitem, et monachos illic viventes in speluncis (Ruff., l. II, cap. 31). Eorum autem pater erat nomine Pityrion, qui fuit unus ex discipulis Antonii, et tertius qui illum locum excepit; qui quidem multas virtutes efficiebat, et efficaciter spiritus expellebat. Cum enim successisset Antonio et ejus discipulo Ammonae, merito etiam successit haereditati donorum: qui multos quidem alios quoque apud nos habuit sermones, quin etiam de discretione spirituum accurate disseruit, dicens esse aliquos daemones qui sequuntur animi motus, et nostras affectiones ad malum saepe convertunt. Quisquis ergo, o filii, dicebat is nobis, vult exigere daemones, prius in servitutem redigat affectiones animi; qualem enim quis superarit affectionem, ejus quoque expellit daemonem. Oportet autem vos paulatim vincere affectiones, ut earum expellatis daemones. Sequitur gulam daemon. Si quis ergo gulam superaverit, expellit 760 ejus daemonem. Is autem comedebat bis in hebdomada, Dominica et quinta feria, parvam pultem ex farina; nec poterat aliquid aliud sumere, propterea quod suum habitum ita formasset.
- CAPUT LXXV. Vita Eulogii presbyteri.
Vidimus autem alium quoque presbyterum, nomine Eulogium, qui in offerendis Deo donis tantam accepit gratiam cognitionis, ut unuscujusque ex iis qui accedebant monachis mentem cognosceret (Ruff., l. II, cap. 14). Is cum saepe vidisset aliquos monachos ad aram accessuros, eos retinuit, dicens: Quomodo audetis ad sancta accedere sacramenta, cum habeatis malas cogitationes? Et tu quidem hac nocte animo versasti turpem fornicationis cogitationem; alius autem in animo suo reputavit, dicens nihil referre an peccator an justus accedat ad Dei gratiam; alius autem de dono dubitavit, dicens: Nunquid me accedentem sanctificabit? Parum ergo secedite a sanctis sacramentis, et ex animo agite poenitentiam, ut sit vobis remissio peccatorum, et sitis digni Christi communione. Nisi enim primum mundaveritis cogitationes, non poteritis ad Christi gratiam accedere.
- CAPUT LXXVI. Vita Serapionis presbyteri.
Vidimus vero etiam in partibus Arsenoitae presbyterum quemdam, nomine Serapionem (Ruff., l. II, cap. 18), Patrem multorum monasteriorum, et qui praeest multae fraternitati, ut qui sint decies mille numero, magnamque per fratres exsequitur dispensationem, cum omnes simul, tempore messis, omnes suos fructus ad ipsum afferant, quos pro messis mercede acceperunt, unusquisque frumenti annuas duodecim artabas, qui sunt veluti quadraginta qui apud nos dicuntur modii; et ea ad ministerium pauperum per se dispensat, adeo ut deinceps in ea quae est circumcirca regione nullus sit pauper, sed etiam mittat ad eos qui sunt Alexandriae pauperes. Sed neque praedicti Patres per totam Aegyptum unquam neglexerunt hanc administrationem; sed ex laboribus fraternitatis, navigia plena frumento et vestimentis pauperibus miserunt Alexandriam, propterea quod rari essent apud ipsos qui egerent.
- CAPUT LXXVII. Vita abbatis Posidonii.
Posidonii Thebani multa quidem sunt, eaque narratu difficilia, quemadmodum erat mitis, et in se exercendo acerrimus, et quanta fuerit in eo innocentia. Nescio an ullum talem convenerim. Vixi enim cum eo anno uno in Bethleem, quando sedit ultra Poemenium, et multas vidi ejus virtutes; atque inter caetera ipse mihi quodam die narravit: Cum habitarem, inquit, in loco Porphyrite anno uno, toto anno nullum hominem conveni, non audivi sermocinationem, non panem gustavi, nisi si quando paucis uterer dactylis, et sicubi herbas invenirem agrestes. Quo quidem tempore cum mei panes aliquando defecissent, egressus sum e spelunca, ut venirem in orbem terrae habitabilem, et cum toto die ambulassem, vix aberam a spelunca duo milliaria. Cum ergo circumspexissem, video equitem militis habitum prae se ferentem, habentem in capite galeam tiariferam; et cum conjectassem eum esse militem, profectusum usque ad speluncam, et inveni canistrum uva rum et ficuum nuper decerptarum: quem cum accepissem, laetus veni ad speluncam, habens duobus mensibus cibos illos ad meam refectionem.
Hoc autem miraculum fecit beatus Posidonius in Bethleem. Quaedam mulier gravida habebat spiritum immundum, et in ipso tempore quo erat paritura, laborabat in partu, ipsam conterente spiritu. Cum ergo a daemone vexaretur mulier, advenit ejus maritus, et rogavit sanctum illum ut adesset: et nobis ingressis ad orandum, cum stetisset et precatus esset, post secundam genuflexionem, ejecit spiritum. Surgens autem dixit nobis: Orate, modo enim expellitur immundus spiritus. Oportet autem esse aliquod signum ut de eo fiamus certiores. Egrediens autem daemon, diruit a fundamento totum aulae parietem. Mulier autem sexennio non fuerat locuta; postquam autem egressus est daemon, et peperit, et locuta est.
- CAPUT LXXVIII. De Hieronymo .
Hujus sancti novi hanc quoque prophetiam; Hieronymus enim quidam presbyter habitabat in illis locis, qui in sermone Romano magna erat virtute ornatus, et praeclaro ingenio; sed tanta fuit ejus invidia, ut ab ea obrueretur virtus doctrinae. Cum ergo multis diebus cum eo versatus esset sanctus Posidonius, dicit mihi in aurem:
- CAPUT LXXIX. De Paula .
Ingenua quidem Paula, quae ejus curam gerit, praemorietur liberata ab ejus invidia. Ut autem arbitror, propter hunc virum non habitabit vir sanctus in his locis, sed ejus pervadet invidia vel usque ad proprium fratrem. Resque ita accidit.
- CAPUT LXXX. De Oxyperentio.
Etenim beatum Oxyperentium Italum is hinc expulit.