Vide: |
Haec pagina sine abbreviaturis |
Haec pagina transscripta |
Questio Octaua | Questio Decima |
[ 47 ]¶ Queſtio
nona.
An
malefice
ſtigioſa
illuone
operant᷑
circa
membꝛa
virilia
qua
illa
omnino
nt
a
coꝛpoꝛibus
euulſa
TErcio
eadē
veritas
eclaratur
per
iabolicas
operatōnes
circa
membꝛū
virile.
cuius
rei
veritas
vt
magis
eluceſcat
querit᷑.
An
malefice
valeant
mēbꝛa
virilia
virtute
emonū
vere
⁊
realiter
vel
ſolūmodo
pꝛeſtigioſa
aaritōne
auferre
et
arguitur
vere
et
realiter
ꝑ
argumentuʒ
a
foꝛtioꝛi.
Maioꝛa
pt
emones
vt
hoīes
occidere
vel
localiter
tranſferre.
vt
ſupꝛa
patuit
e
iob.
et
thobie.
vij.
viris
occis.
ergo
etiā
pt
membꝛa
hoīs
vere
⁊
realiter
auferre.
Pꝛeterea.
glo
ſuꝑ
illud.
ps.
Jmmiones
per
angelos
malos.
Deus
punit
per
malos
angelos
cut
populū
iſraeliticū
ſepe
puniuit
varijs
languoꝛib
vere
et
realiter
coꝛporibus
immis.
ergo
et
hmōi
infirmitates
circa
membꝛū
tale
immittere
t.
Si
icatur
poteſt
iuina
ꝑmione
tūc
c
in
cedentib
ictū
eſt.
eus
amplius
ꝑmittit
vim
generatiuam
maleficiari
ter
pꝛimā
coꝛruptōem
peccati
que
per
actū
generantē
in
nos
euenit.
ergo
etiā
amplius
permittit
ſuꝑ
membꝛū
illius
potentie
generatiue
vt
im
totaliter
auferat.
Pꝛeterea
maioꝛ
fuit
conuero
vxoꝛis
loth
in
ſtatuā
ſalis.
Ge.
xix.
ᷓ
auferre
membꝛum
virile.
ſed
illa
fuit
vera
⁊
realis
et
nō
apparens
ↄuero.
qꝛ
adhuc
vibiliter
vt
icit᷑
ſupereſt
illa
ſtatua
Et
facta
fuit
per
malū
angelum
vt
coacti
a
bonis
q͛
pꝛius
cecitate
eos
percuerant
vt
hoſtiū
omus
inuenire
non
poent
cut
etiā
alie
punitōes
ſodomitaꝝ.
qꝛ
et
glo.
ibidem
aerit
iam
etiā
illo
vicio
infectam.
ergo
et
iſta
facere
pt.
Pꝛeterea.
quicun
t
inducere
foꝛmā
naturalē
t
et
illā
auferre.
Sed
emones
foꝛmas
naturales
pluries
induxerūt
vt
patʒ
e
magis
pharaonis
qui
virtute
emonū
ranas
et
ſerpentes
fecerunt.
Jteʒ
Augꝰ.
in
li.
lxxxiij.
q.
icit
oīa
que
vibiliť
fiūt
etiā
ꝑ
inferioꝛes
ptātes
aeris
Hec
nō
abſurde
fieri
poe
credunt᷑.
ſʒ
h̊
pt
facere
hoīes
vt
aliqᷓ
arte
vel
incione
membꝛū
auferatur.
g̊
⁊
emones
iſta
facere
inuibiliť
q
alij
vibiliter
pt.
ſʒ
ↄᷓ
Augꝰ.
xviij.
e
ci.
ei.
Nō
eſt
credendū
etiā
hoīs
coꝛpus
emonuʒ
arte
vel
ptāte
in
beſtiali
lineamēta
poe
ↄuerti.
g̊
etiā
a
ꝉı
nō
t
auferre
h̊
q
ad
veritatem
coꝛꝑis
hūani
euit.
Jtē.
iij.
e
tri.
icit.
Nō
eſt
putandum
iſtis
trāſgreoꝛib
angelis
ad
nutū
ſeruire
hāc
vibiliū
reꝝ
materiā
ſʒ
ſoli
eo.
Ro.
Nulli
ubiū
quin
malefice
dā
mira
oꝑant᷑
circa
mēbꝛa
virilia
vt
ex
vis
et
auditꝭ
plurimoꝝ
īmo
⁊
ex
ia
publica
fama
ↄſtat
e
h̊
ꝑ
ſenſum
viſus
aut
tactus
veritas
illiꝰ
mēbꝛi
ↄgnoſcebat᷑.
q
qᷓliter
fieri
t
Dicendū
lʒ
upliciť
fieri
pot.
ſ.
ꝟe
⁊
realiter
vt
argumēta
pꝛima
tetigerūt
⁊
ſtigioſa
oꝑatōe.
ea
t
a
maleficꝭ
fiūt
circa
hmōi
non
fiūt
ni
ſtigioſa
illuone.
t
illuo
nō
hʒ
locū
in
imaginatōne
patiētis.
qꝛ
imaginatio
eiꝰ
t
vere
⁊
realiter
eſtimare
aliquā
rē
nō
ee
pꝛeſentem
licet
ꝑ
nullam
operationeʒ
ſenſus
exterioꝛis
ſcilicet
viſum
aut
tactum
percipit
ee
pꝛeſentem
Unde
poteſt
ici
vera
ablatio
[ 48 ]membꝛi
ex
parte
imaginationis
patientis
licet
nō
ex
parte
rei.
quod
qualiter
fit
ſunt
plura
notanda.
Pꝛimo
uo
modi
quib
iſta
fieri
pt.
Nō
mirū
iabolus
ſenſus
hūanos
exterioꝛes
eciꝑe
t
qui
interioꝛes
e
quib
ſupꝛa
tactū
eſt
illudere
t
foꝛmas
reſeruatas
educendo
ad
pꝛincipia
ſua
ſentiua.
ecipit
aūt
eos
in
ſua
naturali
oꝑatōe.
vt
q
vibile
eſt
fit
illi
inuibile.
tangibile
intangibile.
audibile
inaudibile.
et
c
e
alijs.
Hec
aūt
veritas
ita
nihil
ponit
ex
ꝑte
rei
oīa
fiunt
ex
immutatōne
oꝛganoꝝ
eſtruentiū
ad
viſum
auditum
⁊c̈.
vt
ſunt
oculi
⁊
manus
quib
immutatis
iam
fallit᷑
ſenſus
iudiciū.
Poumꝰ
iſta
ex
naturalib
quibuſdā
emonſtrare.
nā
cut
vinū
ulce
ter
infectōeʒ
lingue
in
febꝛicitāte
videt᷑
amarū.
v
guſtus
ecipit᷑
nō
ex
ꝑte
rei
ſʒ
ex
ꝑte
humoꝝ.
Jta
et
ibi
nulla
eceptio
ex
ꝑte
rei
quin
ibi
t
virga
adherens.
ſed
eceptio
ex
parte
oꝛgani
ſenſus.
Jterū
cut
ſupꝛa
ictū
eſt
e
vi
generatiua
illā
impediendo
ꝑ
impotōʒ
alicuius
alteriuſ
coꝛꝑis
eiuſdē
coloꝛis
⁊
aarētie.
ita
⁊
aliq
coꝛpus
planum
figuratū
coloꝛe
carneo
interponere
pt
inter
viſum
⁊
tactuʒ
oculoꝝ
et
manuū
et
inter
ipſum
verū
coꝛpus
patientis
ita
ſuo
iudicio
nihil
valeat
videre
⁊
ſentire
ni
coꝛpus
planum
et
nullo
membꝛo
interruptum.
Uideant᷑
icta
ſancti
Tho.
in.
ij.
i.
viij.
arť.
v.
e
ſtiogis
illuonib.
et
militer
a
e.
q.
xci.
et
in
queſtionib
e
malo.
frequenter
allegans
illud
Augꝰ.
in
liƀ.
lxxxiij.
q.
ſerpit
hoc
malum
omonis
per
oēs
additus
ſenſuales.
at
ſe
figuris.
accomodat
ſe
coloꝛib.
adheret
ſonis.
odoꝛib
ſe
ſubijcit.
infundit
ſe
ſapoꝛib
Pꝛeterea
alludit
ratio
nō
ſolum
ꝑ
interpotionē
alicuius
coꝛpoꝛis
plani
nō
membꝛato
talis
illuo
ſtigioſa
in
vidente
et
tangente
fiat
imo
et
ꝑ
modū
quo
certi
ſpūs
ſeu
ſpecies
reſeruati
educunt᷑.
ad
ſua
pꝛincipia
ſentiua
interioꝛa
ſcʒ
ad
imaginationē
et
fantaam
vnde
cōtingit
aliquid
imaginari
ac
pꝛimo
eliciatur
ex
ſenſu
exterioꝛi.
Nam
vt
in
cedenti
queſtione
tactū
eſt.
Demones
virtute
ꝛia
pt
localiter
coꝛꝑa
mutare.
ex
tranſmutatione
aūt
ſpirituū
et
humoꝝ
etiā
m
nature
operationē
contingunt.
aliqua
m
imaginationem
vel
ſenſum
videri
naturaliter
ico.
qꝛ
⁊
pħs
in
e
ſom.
et
vigiꝉ.
agnans
cauſaʒ
aaritionis
ſomnioꝝ
icit.
cum
aīal
oꝛmierit
eſcendēte
plurimo
ſanguine
ad
pꝛincipium
ſentiuū
mul
eſcendunt
motus
ue
impꝛeones
relicte
ex
ſenbiliū
motionibus
que
in
ſpiritib
ſenbilibus
conſeruant᷑
Termini
fuerūt
ſuperius
eclarati
ita
tūc
aliqua
aareant
ac
tunc
pꝛimo
a
reb
exterioꝛibus
ſenſus
immutarentur.
Et
qꝛ
hoc
natura
facere
poteſt
a
foꝛtioꝛi
iabolus
foꝛmas
ſeu
ſpecies
coꝛꝑis
plani
et
non
membꝛo
virili
oꝛganiſato
educere
poteſt
ad
vim
fantaſticam
et
imaginatiuā
vt
inde
ſenſus
iudicent
ac
in
reꝝ
veritate
ita
eet.
Per
hūc
etiā
modū
vt
patebit
inferius
hoīes
vident᷑
animalia
cum
t
nō
nt
in
reꝝ
veritate.
SEcundo
notandi
ſunt
alij
modi
facilioꝛes
ad
intelligendū
et
pꝛedicandū
Nam
qꝛ
pꝛeſtigiū
nihil
aliud
eſt
m
Jdo.
viij.
ethimoꝉ.
c.
ix.
ᷓ
ſenſuū
quedā
eluo
et
ſertim
oculoꝝ.
Unde
et
icitur
a
ſtringo
qꝛ
aciem
oculoꝛū
ſtringit
ita
vt
res
videantur
aliter
ee
ᷓ
nt.
Et
vt
alexander
e
ales
icit
parte.
ij.
Pꝛeſtigiū
ꝛie
ſumptū
eſt
illuo
emonis
que
non
habet
cauſam
ex
parte
mutationis
rei
ſed
ſolūmodo
ex
parte
cognoſcentis
qui
eluditur
ue
quantuʒ
ad
interioꝛes
ſenſus
ue
quantū
ad
exterioꝛes.
Unde
in
genere
loquendo
etiaʒ
e
humana
pꝛeſtigioſa
arte
icamus.
Tribus
modis
poteſt
fieri.
Una
abſ
emonib.
et
illa
potius
icit᷑
eluo.
qꝛ
artificialiter
fit
agitatōe
hominum
oſtendentiū
vel
occultantiū
aliquas
res.
cut
fit
in
traiectōnib
ꝑ
ioculatoꝛes
vel
per
mimos.
Alius
modus
fit
etiā
ne
virtute
emonū
vtpote
naturaliter
virtute
coꝛporum
naturaliū
vel
etiā
mineraliū
que
qui
habent
pount
m
quandā
virtutem
hmōi
rebus
inditam
rem
oſtendere
vel
facere
aarere
nō
cut
eſt.
Unde
Tho.
pꝛima
ꝑte.
q.
cxiiij
arti.
iiij.
et
ſcm
alios
plures.
quedam
herba
ſuccenſa
ſeu
accenſa
fumigās
facit
trabes
apparere
ſerpentes.
Tercius
moduſ
eluonis
eſt
qui
fit
ꝑ
emones
eo
tamen
permittente
Habent
enim
emones
ex
natura
vt
patuit
quandā
poteſtatē
ſuper
quaſdaʒ
res
inferiores
qᷓs
pt
exercere
circa
illas
q
eus
nit
vt
tunc
etiaʒ
res
aareant
aliter
ᷓ
nt.
Pꝛo
quo
notandū
tercio
emon
t
quin
modis
illudere
aliquem
iudicat
rem
aliter
ᷓ
eſt.
Pꝛimo
artificiali
traiectōne
vt
ictum
eſt
quia
quicquid
homo
ſcit
per
artem
melius
ipſe
ſcire
poteſt.
Secūdo
modo
naturali
applicatione
alicuius
rei
ꝓut
ictum
eſt
per
interpotionem
alicuius
coꝛpoꝛis
vt
alterum
occultetur
vel
etiā
ex
fantaȷs
hoīm
illas
ꝑturbando.
Tercio
modo
vt
q
in
aumpto
coꝛpoꝛe
oſtendit
ſe
ee
aliquam
rem
que
nō
eſt.
cut
Gꝛego.
in
pꝛimo
ialogoꝛū.
narrat
e
moniali
que
comedit
lactucam
que
tamē
vt
ipſe
emon
faus
fuerat
lactuca
non
ſed
[ 49 ]emon
in
lactuce
ſpē
aut
in
ipſa
lactuca
erat.
vel
etiā
cōtigit
Anthonio
in
maa
auri
quā
in
eſerto
reerit.
vel
etiā
q
hoīem
verū
tegit
et
facit
vt
bꝛutū
aīal
videatur
ꝓut
iam
icetur.
Quarto
modo
vt
q
turbat
oꝛganum
viſus
vt
videat᷑
res
nubiloſa
que
eſt
clara
vꝉ
ecōuerſo
vt
vetula
aareat
iuuencula.
Nam
et
poſt
fletū
aaret
aliter
lumē
ᷓ
ante
Quinto
modo
vt
in
imaginatiuā
potentiā
operando
⁊
tranſmutatōʒ
ſpecieꝝ
ſenbiliū
ꝑ
cōmotionem
humoꝝ
vt
ſupꝛa
tactuʒ
eſt
faciendo
vt
tunc
qua
recentes
et
noue
aaritōnes
in
ips
potentijs
ſentiuis
cauſent᷑.
Et
c
trib
vltimis
modis
emon
illudere
t
ſtigioſa
arte
ſenſus
hoīs.
et
etiā
ſco
modo.
U
nulla
ifficultas
quin
membꝛū
virile
occultare
ſtigioſa
arte
velit.
Euidens
indiciū
ue
experimentum
q
nobis
in
officio
inquitōis
exiſtentib
reuelatū
fuit
infra
ponetur
vbi
e
his
et
alijs
factis
plura
recitant᷑
in
ſca
parte
tractatus.
¶ Quomodo
maleficium
a
efectu
naturali
t
iſcerni.
INcidentalis
queſtio
cum
certiſ
alijs
ifficultatib.
Ꝙ
querit᷑.
Petro
ablatum
eſt
membꝛū
ignoꝛat
aūt
an
per
maleficiū
ſeu
aꝉs
iuina
ꝑmione
ꝑ
emonis
potentiā
t
ablatū
ſunt
ne
modi
cognoſcendi
et
iſcernendi
inter
iſta
Rderi
t
c.
Pꝛimo
tales
quib
accidunt
vt
plurimum
ſunt
adulteri
ſeu
aꝉs
foꝛnicarij.
U
ū
amajs
nō
ad
nutum
ſeruiunt
ſeu
eas
relinquere
volunt
alijs
adherendo
tūc
in
vindictam
talia
ꝓcurāt.
aut
aꝉs
potentiā
illius
mēbꝛi
amputant.
Sco
cognoſcit᷑
ꝑ
hoc
nō
eſt
urabile.
Nam
nō
t
ex
maleficio
tunc
nō
eſt
urabile
ſed
q
redibit.
Sed
hic
iterum
ſuboꝛitur
ubitatio
an
hoc
t
ex
natura
maleficij
nō
t
urabile.
Rdetur
t
ee
perpetuū
et
urare
vſ
ad
moꝛtem.
cut
etiā
e
impedimento
maleficiali
in
matrimonio.
Judicant
canoniſte
⁊
theologi.
reperit᷑
tꝑale
⁊
ꝑpetuū.
Nā
icit
Goffre.
in
ſumma.
Maleficiū
nō
t
ſolui
ſemꝑ
ꝑ
illuʒ
qui
fecit.
vel
qꝛ
eſt
moꝛtuus
vel
qꝛ
neſcit
elere
ipſum
vel
qꝛ
maleficiū
eſt
ꝑditum.
Unde
a
mili
icere
poumus
maleficiū
petro
illatuʒ
erit
ꝑpetuū.
vel
qꝛ
illa
malefica
que
fecit
nō
t
eū
ſanare.
Sunt
enī
malefice
in
triplici
genere.
Nam
quedā
ſanant
⁊
ledūt.
Quedaʒ
ledūt
ſʒ
ſanari
nequeūt.
Quedā
tmodo
ſanare
vidētur.
i.
leones
āmouere
vt
inferius
patebit.
Sic
enī
nobis
ↄtigit.
Nā
ue
malefice
mutuo
rixantes
um
vna
alteri
impꝛoperaret:
vna
ixit.
Non
ſum
tam
pema
cut
tu
qꝛ
quos
ledo
ſanare
ſcio.
Uel
etiaʒ
urabit
vbi
ante
eius
ſanationē
malefica
iſcederet
vel
locum
mutando
vel
ab
hac
vita
iſcedendo.
Nam
et
ſcūs
Tho.
icit.
Maleficiū
quodlibet
ita
t
ee
ꝑpetuum
nō
t
habere
humanum
remediū.
qꝛ
⁊
habet
remediū:
nō
eſt
t
hoc
homini
notū
vel
licituʒ.
licet
eus
pot
pꝛeſtare
remediū
ꝑ
ſanctū
angelū
emonē
licet
nō
maleficā
cogendo.
Uerumtamē
ſummum
remediū
ↄtra
maleficiū
eſt
penitētie
ſacramentum.
extra
e
frigi.
Nam
et
infirmitas
coꝛꝑalis
ſepe
ꝓuenit
ex
peccato.
extra
e
peni.
cum
infirmitas.
qualiter
etiā
maleficia
nt
auferenda
patebit
in
tercia
ꝑte
tractatus
et
in
ſca
ꝑte.
capitulo.
vi.
tres
alie
ifferentie
tanguntur.
Solutōes
argumentoꝝ.
PAtet
ad
pꝛimū.
nulli
ubiuʒ
quin
cut
eo
ꝑmittente
occidere
pt
homines.
ita
et
membꝛū
illud
ſeu
alia
auferre
pt
vere
et
realiter.
Sed
tunc
emones
nō
operant᷑
ꝑ
maleficas.
e
quib
iam
mentio
habet᷑.
Et
ꝑ
hec
etiā
ad
ſecundū
ptʒ
ſolutio.
Sed
ad
illud
qꝛ
eus
amplius
ꝑmittit
vim
generatiuaʒ
maleficiari
ter
⁊c̈.
ergo
etiā
ꝑmittitur
vt
illud
membꝛū
vere
et
realiter
auferatur.
nō
valet
vt
ſemꝑ
hoc
fiat.
qꝛ
nō
eet
per
modū
maleficij
hoc
fieri.
nec
etiā
malefice
hoc
affectant
um
talia
operant᷑
non
habeant
poteſtatē
reſtituendi
membꝛū
quando
volunt
⁊
ſciunt.
Ex
quo
patet
nō
vere:
ſed
ſtigioſa
arte
aufertur.
Ad
terciū
e
conuerone
vxoꝛis
loth
icimus
vera
fuit
et
nō
ſtigioſa
arte.
nunc
aūt
loquimur
e
arte
ſtigioſa.
Ad
quartū
emones
pount
inducere
aliquas
foꝛmas
ſubſtantiales.
ergo
etiaʒ
auferre.
Dicitur
quantū
ad
magos
pharaonis
fecerunt
veros
ſerpentes:
et
pt
emones
circa
aliquas
imꝑfectas
creaturas
adminiculo
alicuius
alterius
agentis
aliquos
effectus
ꝓducere
que
non
pount
circa
hoīes
e
quibus
eo
magis
eſt
cura.
Juxta
illud.
Nunquid
eo
cura
eſt
e
bobus.
Pount
t
ſemꝑ
vt
ictū
eſt
eo
ꝑmittente
hoīb
etiā
nocere
vere
et
realiter.
aut
etiā
ſtigioſa
arte.
et
ꝑ
hec
etiā
ptʒ
ſolutio
ad
vltimū
argumentū.