Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile/Pars Prima - Questio Tercia

by Henricus Institor

Henricus Kramer

[[Malleus Maleficarum (Facsimile)]]

Prima Pars - Tercia Questio in Ordine.

1490

Vide:

 Haec pagina sine abbreviaturis

 Haec pagina transscripta

Questio Secunda	Questio Quarta

Tercia queſtio pꝛime partis.

AD pꝛimū videtur  nō t catholicuʒ aerere  per incubos ⁊ ſuccubos e​mones pont homines pꝛocreari. ꝓ​creatio hominū inſtituta eſt ante peccatuʒ a eo in hoc  homini mulierē in adiutoꝛiuʒ e coſta foꝛmauit. Quibus ⁊ ixit. Creſcite ⁊ multiplicamini. Ge. i. Et iteꝝ. Adam inſpi​ratus ixit. Erūt uo in carne vna. Ge. iij. Similiter ⁊ poſt peccatū ī lege nature ictū eſt ad Noe. Creſcite ⁊ multiplicamini. Ge. ix. Jn temꝑe etiam noue legis a xo hec con​iunctio cōfirmata. Matħ. xix. Nō legiſtis  ab initio q͛ fecit homines maſculū ⁊ feminam fecit eos. ergo alij modi homines pꝛocreādi nō ebent agnari. Si icatur  emones cōcurrunt nō vt pꝛincipia naturalia ſed vt ar​tificialia quādo ſtudioſe cooperant᷑. ad natu­rales conceptus hominū ſemen recipiendo. ⁊ iterum tranſfundendo. Contra. Quia aut hoc poʒ iabolus in oi ſtatu videlicet ma​trimoniali ⁊ extra. aut in vno tantum. Non pꝛimo modo. quia tūc opus iaboli eet foꝛ­tius ᷓ opus ei qui quemlibet ſtatum inſti­tuit aut confirmauit. puta continentiū ⁊ con​iugatoꝛum. Nec ſecūdo modo. quia e hoc nullubi legitur ī ſcripturis vt ex vno ſtatu ⁊ non ex altero huiuſmodi hominum fieret ꝓ​creatio. Pꝛeterea pꝛocreare hominē eſt actus viui coꝛpoꝛis. ſed emones aumptis coꝛpo​ribus non ant vitam. quia illa tantummo­do foꝛmaliter fluit ab anima que ē actus coꝛ­poꝛis phici oꝛganici potentia vitam habē­tis. ij. e anima. ergo ꝑ huiuſmodi aumpta coꝛpoꝛa opera vite exercere non pount. Si icatur  aumunt coꝛpus non vt vitā tri­buant ſed vt ſemen naturale retineant ⁊ trāſ­fundant. Contra. Jn operibus angeloꝛum bonoꝛum ⁊ maloꝛum cut nihil ē ſuperfluuʒ nec etiam in operibus nature. Sed cum e­mon naturali virtute qua etiam omnē virtu​tem coꝛpoꝛis excedit pot inuibiliter ⁊ ſe­men colligere ⁊ iterum alicare. Jgitur aut ratio abitur.  non pot inuibiliter hoc facere. aut  poteſt alterum erit ſuperfluū. foꝛ​tificatur ratio. Nam in libꝛo e caus icit᷑.  virtus intelligentie eſt infinita inferius ᷓ​uis t finita ſuperius. ſed omnia coꝛpoꝛalia ſunt infra intelligentias ergo ⁊ infinitate ſue virtutis poteſt ea qualitercū vult immuta​re. Sed intelligentie ſunt angeli ue boni ​ue mali. ergo pount abſ hoc  coꝛꝑa au​mant tranſmutationes in ſeminibus facere. Pꝛeterea ſemen recipere ab vno ⁊ trāſfundere in alium fieret per motum localem. ſed emo​nes non pount coꝛpoꝛa mouere localiter. ꝓ​batur. Anima eſt ſubſtantia ſpūalis cut ⁊ emon. ſed anima non poteſt localiter moue​re coꝛpus ni a ſe viuificatum. Unde  ali­quod membꝛū moꝛtificetur redditur immo­bile ergo ⁊ emones aliquod coꝛpus moue­re localiter. ni ab eis viuificatum non pt. Dictum eſt autem ⁊ qua per ſe notum  e​mones non viuificant aliquod coꝛpus. er­go nec ſemen poterūt mouere localiter e lo­co ad locum. Pꝛeterea. omnis actio eſt per cō​tactum vt icitur pꝛimo e generatione. Nō videtur autem  pot ee aliquis cōtactus emonis ad coꝛpoꝛa cum nihil habeat cum eis cōmune. Cum ergo ſemē immittere ⁊ mo​uere localiter t quoddaʒ agere videtur  e​mones illa facere nō pont. Pꝛeterea emo­nes non pount mouere coꝛpoꝛa magis pꝛo​pinquioꝛa eis in oꝛdine nature. vt ſunt cele­ſtia. ergo nec alia magis iſtātia. Antecedēs pꝛobatur. Quia cum mouens ⁊ motum nt mul. ſecūdo phycoꝝ. Sequeret᷑  emo­nes mouentes coꝛpoꝛa celeſtia eent in celo.  ne m nos ne m platonicos habet ve​ritatem. Sed contra. Auguſtinus. iij. e tri­nitate. Demones colligunt ſemina que adhi​bent ad coꝛpoꝛales effectus. hoc autē ne mo​tu locali fieri non poteſt. ergo emones pt ſemina recepta ab aliquibus in alios tranſ­fundere. Jtem gloſa ſtrabi ſuper iſtud Exo. vij. Uocauit pharao ſapiētes ⁊c̈. Dicit  e­mones iſcurrunt per mundum ⁊ colligunt iuerſa ſemina. ⁊ ex eoꝛuʒ adaptione pount pꝛoꝛūpere iuerſe ſpēs. Uideatur etiā gloſa ibidē ſuper illa verba. Uocauit pharao. Jtē Gene. vi. ſuper illud. Uidentes filij ei fili­as hominū ⁊c̈. gloſa uo icit. Pꝛimo  per filios ei filij ſeth intelligūtur. ⁊ per filias ho​minum filie cayn. Secundo icit  non eſt incredibile non ab hominibus ſed a quibuſ­dam emonibus q͛ mulieribus ſunt impꝛo­bi huiuſmodi homines id eſt gigantes ee ꝓ​creatos. e quibus in littera icitur. Gigan​tes autem erant ſuper terram. Quia ⁊ poſt i​luuiū coꝛpoꝛa non ſolum viroꝛum ſed etiaʒ mulierum incredibilis pulcritudinis extite­runt.
¶ Reſpono. Quia e poteſtate ac operib iaboli circa maleficiales effectꝰ plura opoꝛ­tet cauſa bꝛeuitatis obmittere. ideo pio lecto​ri tanᷓ ꝑ ſe nota relinquūtur. vel ad minus  noſcere velit in ſcriptis octo. ſuper. ij. ſen. iſtin. v. ngula ad vnguem elucidata inue­niet. Conſpiciet enim  cūcta opera ſua per intellectum ⁊ voluntatem emones exequū­tur. Jtem  hec ata naturalia non ſunt im​mutata. Sed iuxta Dionium. iiij. ca. e i. nomi. manſerunt integra ⁊ ſplendidima ᷓ​uis eis vti ad bonum virtutis nō valeant in­ueniet etiam ᷓtum ad intellectum  triplici acumine ſcientie vigēt. ſcilicet. ſubtilitate na​ture. experientia tempoꝛum ⁊ reuelatione ſu­pernoꝛum ſpirituum. inueniet etiam in qui­bus ⁊ qualiter condictiones ⁊ naturales ho­minū impꝛeones ex influentijs coꝛpoꝝ ce­leſtium pꝛedominantes agnoſcūt vnde ⁊ eli­ciunt aliquos magis ee iſpotos ad male​ficia exequenda quam alios quos etiam  ce​teris ad huiuſmodi exequenda magis infe­ſtant. Quantum vero ad eius voluntatē re­periet ipſam immobiliter malo inherere ſem​per peccare peccatis. ſuꝑbie inuidie ⁊ ſumme iſplicentie. quod eus pꝛo ſui gloꝛia eo vti­tur contra ſuam voluntatem. Cognoſcet qᷓ­liter ex his uobus ſcilicet intellectu ⁊ volū­tate mira operatur ita  nō eſt poteſtas in ter​ra que eis poteſt comꝑari. Job. xli. Non eſt ſuper terram poteſtas. que ei valeat comꝑari qui factus eſt vt neminem timet. vbi glo. Et licet neminem timet meritis tamen ſanctoꝛū ſubiacet. inueniet etiaʒ qualiter cognoſcit co​gitationes coꝛdium noſtroꝛum qualiter etiā pot tranſmutare coꝛpoꝛa adminiculo alte­rius agentis ſubſtantialiter ⁊ accidentaliter qualiter etiam pot mouere coꝛpoꝛa locali­ter immutare etiam ſenſus exterioꝛes ⁊ inte­rioꝛes ad aliquid cogitandum qualiter etiaʒ pot immutare hominis intellectum ⁊ vo­luntatem licet indirecte que omnia licet ad pꝛeſentem noſtram eſeruirēt ſpeculationem volumus tamen ex illis ſolummodo eorum pꝛopꝛietates concludere. vt ad queſtionis iſcuonem pꝛocedatur. ¶ Sunt autem pꝛopꝛietates a theologis agnate  ſunt ſpi​ritus impuri. licet non immūdi ex natura qꝛ in eis m Dionium ineſt furoꝛ irrationa­lis. amens concupiſcentia. fantaa pꝛoterua intellige quo ad peccata eoꝛum ſpiritualia. ſ. ſuperbiam. inuidiam. ⁊ iram. Unde ſunt hu​mani generis inimici. mente rationales abſ­ tamen iſcurſu intelligentes. in nequicia ſubtiles nocendi cupidi ſemper in fraude no​ui. immutant ſenſus. inquinant affectus. vi​gilantes turbant. oꝛmientes per ſomnia in­quietant. moꝛbos inferunt. tempeſtates cōci​tant. in lucis angelos ſe tranſfoꝛmāt. ſemper infernum ſecum poꝛtant. erga maleficos i­uinum cultum bi vſurpant. magice artes ꝑ eos fiunt. ſuper bonos ominari aetunt ⁊ amplius pꝛo poe infeſtant electis ad exerci​tium antur. ſemper fini hominis indian­tur. Et licet mille nocendi habeant modos ⁊ artes. xvi. q. ij. vtpote qui conatur a pꝛinci­pio ruine ſue vnitateʒ ecclee reſcindere. cha​ritatem vulnerare. ſanctoꝛum operum ulce​dinem inuidie felle inficere. ⁊ omnibus mo­dis humanum genus euertere ⁊ perturbare. poteſtas tamē eius in lumbis ⁊ vmbelico ma​net. Job penꝉ. Quia videlicet per luxuriam carnis multum ominantur hominibus. ſe​des enim luxurie in viris eſt in lumbis. quia inde eciditur ſemen cut mulieribus ab vm​belico. His pꝛeſuotis ad intellectum que​ſtionis e incubis ⁊ ſuccubis emonibus i​cendū.  aerere per incubos ⁊ ſuccubos e​mones homines interdum pꝛocreari intan­tum eſt catholicum  eius ootum ē ae­rere nedum ictis ſanctoꝛum ſed ⁊ traditōni ſacre ſcripture contrarium quod c educi­tur. Nam Auguſtinus hanc queſtionem nō quidem quo ad maleficos ſed ᷓtum ad ias operationes emonum ⁊ ad fabulas poeta­rum in vno loco mouet ⁊ ſub ubio reliquit. Licet poſtea ᷓtum ad pꝛoceum ſacre ſcri­pture eterminat. Nam libꝛo. iij. e ciui. ei capitulo. ij. icit. Utrum potuerit venus ex cōcubitu anchis eneam parere in medio re​linquamus. Nam pene talis queſtio in ſcri­pturis oꝛitur. qua queritur. Utrum pꝛeua­ricatoꝛes angeli cum filiabus hominum con​cubuerunt. Unde natis gigantibus id ē ni­mium grandibus ⁊ foꝛtibus viris tunc ter­ra repleta eſt. Sed libꝛo. v. ca. xxiij. queſtio­nem eterminat in hec verba. Creberrima fa​ma eſt multi ſe expertos vel ab eis qui exꝑ­ti erant e quoꝛum fide ubitandum non eſt ſe audie cōfirmant luanos ⁊ faunos quos vulgus incubos vocant impꝛobas extitie mulieribus ac earum aetie ac peregie cō​cubitum. Et quoſdam emones quos u­os galli nūcupant adue hanc immūditiaʒ ⁊ tēptare ⁊ efficere pluries taleſ aeuerant. vt hoc negare impudentie videatur. Hec ille Poſtea ibidem eterminat ſecundam queſtō​nem videlicʒ  illud Ge. Uidentes filij ei id eſt ſeth filias hominum id eſt Cayn. non e incubis ſolum intelligitur. Quod autem incubos ee non t credibile. Ad illud ibidē eſt gloſa que c icit vt pꝛius tactum eſt. Nō eſt incredibile non ab hominibus ſed ab an­gelis vel quibuſdam emonibus qui mulie​ribus ſunt impꝛobi eiuſmodi homines. id ē gigantes ee pꝛocreatos e quibus in litte­ra icitur. Gigantes autem erant ſuper terrā qui ⁊ poſt iluuium ⁊c̈. vt ſupꝛa. Ad idem eſt gloſa Eſaie. xiij. vbi heta eſertionem ba­bilonice ciuitatis pꝛedicit ⁊ monſtra in ea ha​bitanda. Jbi inquit habitabūt ſtrutiones ⁊ pilo ibi ſaltabūt. Demones intellige ibi lo­co pilo. Unde gloſa icit. Pilo ſunt lue­ſtres homines. hiſpidi. qui incubones vꝉ ſa​tiri certa genera emonum. et Eſaie. xxxiiij. ſuper illo vbi hetat eſolationem terre idu​meoꝛum qui perſequebātur iudeos. Erit in­quit cubile raconum ⁊ paſcua ſtrutionum. ⁊ occurrent emonia. Gloſa interlinealis. id eſt monſtra emonū adinuicem. Et gloſa be​ati Gregoꝛij ibidem. Qui alio pilo nomine figurantur. non hi quos greci panos latini vero incubos vocant. Ad idē eſt beatus J​doꝛus. libꝛo. viij. capitulo vltimo c icens. Pilo qui grece paniti. latine incubi aellā​tur. U ⁊ incubi icūtur ab incubando hoc eſt ſtupꝛando. Sepe enim impꝛobi exiſtunt etiam mulieribus ⁊ earum peragunt concu­bitum quos emones galli uos nūcupāt. quia adue hanc peragunt immunditiam. Quem autem vulgo incubonem vocant. hūc romani faunum ficarium icunt. Ad quem Oꝛatius ixit. faune nympharū fugientiuʒ amatoꝛ per meos fines ⁊ apꝛica rura lenis in​cedas. Jnſuper illud apoſtoli. i. Coꝛintħ. xi. Mulier ebet habere velamen ſuꝑ caput ſu­um pꝛopter angelos. Multi catholici expo­nunt quod ſequitur ter angelos id eſt incu​bos. Ad idem eſt Beda in hiſtoꝛijs angeloꝝ Jtem Guiꝉ. in libro e vniuerſo. parte vlti. tracta. vi. multipliciter. Pꝛeterea hoc eter­minat ſanctus octoꝛ pꝛima parte. q. xv. Et in ſecūdo ſcripto. iſtin. viij. Et quolibe. vij. q. x. at ſuꝑ Eſaiaʒ. capitulis. xiij. ⁊. xxxiiij. Unde talia negare icit Thomas. impꝛudē­tie eſt. Jd enim quod multis videtur non po​teſt omnino falſum ee. m philoſophum in e ſomno ⁊ vigilia in fine. ⁊ in. ij. ethico. Si­leo e hiſtoꝛijs multis. ⁊ auctenticis tam ca­tholicoꝛum ᷓ ethnicoꝝ qui incubos ee pa​lam aeuerūt. Cauſa autem quare emones ſe incubos faciūt vel ſuccubos non electa­tionis eſt cauſa cum ſpiritus carneʒ ⁊ oa nō habeat. Sed hec eſt potima vt per luxurie vicium vtriuſ hominis naturā ledant coꝛ­poꝛis videlicet ⁊ anime vt c ad omnia vicia homines pꝛonioꝛes exiſtant. Nec ubiū q͛n ⁊ ſub certis conſtellationib ſemina vigoꝛare ſciunt ſub quibus homines etiam concepti ſemper malicijs exiſtunt epꝛauati. Unde et enumeratis ꝑ altimum multis luxurie vi­cijs a quibus ſuū populum mūdum ee voluit ⁊ quibus infideles irretiti erant. ait Le­uitici. xviij. Ne polluamini in omnibus his quib cōtaminate ſunt gētes quas ego eijciā ante conſpectum veſtrum e quibus polluta ē terra cuius ſcelera ego vitabo. Dicit glo. ſu​per verbo gentes. Demones inquit qui ter multitudinem icūtur gentes vniuer q͛ cuʒ omni peccato gaudent. pꝛecipue tamen foꝛni​catione ⁊ idolatria. quia ī his ⁊ coꝛpus ⁊ ani​ma maculatur ⁊ totus homo qui terra ici­tur. Omne enim peccatum quodcū fecerit homo extra coꝛpus eſt. qui autem foꝛnicatur in coꝛpus ſuum peccat. Si cui libet intueri hiſtoꝛias e incubis ⁊ ſuccubis inſpiciat. vt ſupꝛa Bedam in hiſtoꝛijs angeloꝛū. ⁊ Guil­helmū. Thomam eni bꝛabātinū in libꝛo qui e apibus intitulatur. ¶ Ad argumenta Ad pꝛimum e naturali agatione inſtitu­ta a eo inter marem ⁊ feminam icitur. Ꝙ cut ei permione ſacramentum matrimo​nij poteſt opere iaboli viciari per maleficia vt ſupꝛa patuit. Jta a mili ⁊ a foꝛtioꝛi in q̊­libet alio actu venereo inter marem ⁊ feminā. Sed  queritur. Quare potius in actu ⁊ ſu­per actum venereum iabolo permittitur ma​leficia exercere ᷓ ſuper alios humanos actꝰ Dicitur  multiplex cauſa agnat᷑ a octo­ribus e quibus inferius ſub illa ꝑte vbi e permione iuina iſcutit᷑. Ad pꝛeſens ſuf­ficit cauſa que pꝛius tacta eſt ſcilicet  pote­ſtas emonis ē in lumbis hominū. Quia in​ter omnia certamina urioꝛa ſunt pꝛelia cer­taminis vbi continua pugna ⁊ raro victoꝛia Nec valet vbi icitur.  tunc opus iaboli eet foꝛtius opere ei cum actus matrimo­niales a eo inſtitutos poet viciari. quia nō viciat per violentiam. īmo cum nihil valeat inficere ni a eo permius. Jdeo magis ꝑ hoc eius impotentia concluditur. ¶ Ad ſe­cundum. verum eſt  pꝛocreare hominem ē actus viui coꝛpoꝛis. Sed cum icitur  e­mones non pount are vitam. quia illa flu​it foꝛmaliter ab anima. Jterum verum eſt ſed quia materialiter iſcinditur a ſemine ⁊ e­mon incubus illud immittere poteſt eo per​mittente per coitum ⁊ non tanᷓ ab eo eſci­ſum ſed per ſemen alicuius hominis ad hoc acceptum vt icit ſanctus octoꝛ in pꝛima ꝑ​te. q. li. ar. iij. vtpote quod idem emon qui ē ſuccubus ad virum fiat incubus ad mulierē cut etiam aliarum rerum ſemima aumunt ad aliquarum rerum generationē. vt Augu­ſtinus icit. iij. e trini. Unde  queritur cu­ius filius c natus exiſtit. Patet  non eſt fi​lius emonis ſed illius hominis cuius ē ſe­men acceptum. Sed cum inſtatur. quod ni­hil eſt ſuperfluum in operibus angeloꝛum ​cut ⁊ nature. conceditur. Sed cum infertur  emon poteſt inuibiliter ſemen ⁊ recipe­re ⁊ infundere. verum eſt. hoc autem potius operatur vibiliter vt ſuccubus ⁊ incubus vt c per talem ſpurcitiam inficiat coꝛpus et animam ⁊ in vtro homine mulieris ſcilicet ⁊ viri vt in coꝛpoꝛe. q. tactum ē. Pꝛeterea plu​ra poent emones inuibiliter qui tamen non permittuntur etiam  vellent exercere. ꝑ​mittuntur autem vibiliter vel in exercitiuʒ bonoꝛum vel coꝛrectionem maloꝛum. Poſ­ſet eni cōtingere quod loco emonis ſuc­cubi alter ſemen reciperet ab eo. et incubum loco alterius emonis ſe faceret ⁊ hoc tripli­ci ex cauſa. Puta quia emon eputatus mu​lieri reciperet ſemen ab altero emone epu­tato viro. vt c vnuſquiſ circa bi a pꝛin­cipe emonioꝛum commium habeat male­ficium exercere cum vnicui pꝛopꝛius e­putetur angelus etiam a malis vel pꝛopter feditatem actus quā emon vnus facere ab­hoꝛreret. cum vt in ſequenti queſtione pate­bit certi emones ex nobilitate nature certos actus ⁊ ſpurcitias facere abhoꝛrerent. vel  inuibiliter loco viri ſeminis. ſuum ſemē id eſt  incubus recepit inuibiliter ſe interpo​nendo mulieri intromittat. quam interpo­tionem facere non eſt contra eius naturam. aut virtutem cum etiam in coꝛpoꝛe aum­pto inuibiliter ⁊ incontrectabiliter ſe inter­ponere poteſt cut ſupꝛa e illo iuuene qui ydolum eſponſauerat patuit. ¶ Ad terciū. Hoc q icitur  virtus angeli ē infinita re​ſpectu ſuperioꝛum. hoc eſt quia eius virtus compꝛehendi non poteſt ab inferioꝛib quin ſemper ſuperexcedit eam. ita  non limitatur ad vnum effectum tātum. Et hoc ideo. quia ſupꝛema in entibus habent virtutes maxime vniuerſales. Unde pꝛopter hoc  eſt infini­ta ſuperius non poteſt ici  pot indifferē​ter in omnem effectum illum ad pꝛoducen­dum. quia c etiam iceretur infinita inferi­rius cut ſuperius. Demū quia inter agens ⁊ patiens ebet ee oꝛtio. ⁊ nulla poteſt ee oꝛtio inter ſubſtantiam pure ſpūalem ⁊ coꝛ​poꝛalem. ideo nec ii emones poent in ali​quem effectū ni mediāte aliquo alio pꝛinci­pio actiuo. Jnde eſt  ſeminib reꝝ vtuntur ad effectus pꝛoducendos. iuxta Augꝰ. iij. e trini. Unde hoc argumentum redundat in cedēs nec ꝑ illud foꝛtificatur ni quis vel­let eclarationē eius hr̄e. quare intelligentie aerūtur habere virtutes infinitas ſuꝑiꝰ ⁊ nō inferius. ⁊ aretur bi ex oꝛdine rerum coꝛ­poꝛalium ⁊ coꝛpoꝛum celeſtium. qui m ſe in plures ⁊ infinitos effectus influere poent. Hoc autem non fit pꝛopter ebilitatem infe​rioꝛum. Concluditur  emones licet abſ hoc  coꝛpoꝛa aumant pont tranſmuta­tiones in ſeminibus facere. hoc nihil arguit contra hoc quod hic intenditur e incubis ⁊ ſuccubis quoꝛum actus exercere nō pount. ni in aumptis coꝛpoꝛibus m  ſupꝛa ta­ctum eſt. ¶ Ad quartū.  emones non pt mouere coꝛpoꝛa localiter. vnde nec ſemen ⁊c̈. pꝛobatur ibi e anima per militudinem. Dicendū  aliud eſt loqui e ſubſtantia ſpi­rituali ipus angeli aut emonis ⁊ aliud e ipſa anima. Hoc e  anima non poteſt mo​uere coꝛpus localiter ni viuificatum ab ea. vel per contactum coꝛpoꝛis ad aliud coꝛpus non viuificatum hoc eſt quia tenet infimum gradum in oꝛdine ſubſtantiarum ſpiritua­lium ex quo etiam contingit.  illud coꝛpus quod habet mouere etiaʒ per contactū opoꝛ​tet  t oꝛtionatum nō c autem eſt e e­monibus quoꝛum virtus omnino coꝛpoꝛa­lem virtutem excedit. ¶ Ad quintum icen­dum  contactus emonis ad coꝛpus ſemi​nis vel cuiuſcū alterius non eſt contactus coꝛpoꝛalis ſed virtualis ⁊ fit m pꝛopoꝛtio­nem conuenientem tam mouenti quam mo​bili ita  illud coꝛpus quod mouetur nō ex­cedat pꝛopoꝛtionē virtutis emonis vt ſunt coꝛpoꝛa celeſtia ⁊ etiam tota terra vel elemen​ta mundi. Et quare illa excedunt icere poſ­ſumus vt icit ſanctus Thomas in queſtio​nibus e malo. q. x. e emonibus. Ꝙ hoc ē vel pꝛopter conditionem nature. vel pꝛopter amnationem culpe. Eſt e oꝛdo rerum ­cut m naturam ipſarum ita ⁊ m motum. et cut ſuperioꝛa coꝛꝑa celeſtia mouētur a ſupe​rioꝛibus ſubſtātijs ſpiritualibus. vt ſunt an​geli boni. Jta inferioꝛa coꝛpoꝛa moueri pt a ſubſtātijs ſpiritualib inferioꝛibus vt ſunt emones. Et quidem hoc contingit eis m conditionem nature. m  aliqui ponebant emones non ee ex illis ſuperioꝛibus ange​lis. Sed ex illis que ꝑficiūtur a eo huic ter​reſtri oꝛdini vt erat philoſophoꝛum opinio. vel etiam  contingit ex pena peccati vt theo​logoꝛum ſententia eſt tūc a celeſtibus ſedib etru in hunc aerem tanᷓ ad penā non pt ipſum aut terrā cōmouere. Hec addita ſunt pꝛopter uo argumenta que tacite ſoluūtur. ſcilicet e coꝛpoꝛibus celeſtibus  illa etiam poent mouere. Si poent coꝛpoꝛa locali­ter mouere. quia ſunt eis magis pꝛopinqua. vt etiam vltimū argumentum pꝛetendit. Re​ſpondetur enim  non valet. quia illa coꝛpo​ra excedunt pꝛopoꝛtionem virtutis eoꝛum.  quidem pꝛima opinio locum habet. Si ve­ro non ſed ſecunda tunc iterum non pount mouere pꝛopter penam peccati. Eſt etiam ad argumētum vbi quis obijceret.  idē eſt mo​tus totius et partis cut totius terre et glebe in. iij. phico. Unde  emones poent mo​uere partē terre poent etiam mouere terram non valet vt patet intuenti iſtinctionē. Col​ligere autem ſemina rerum ⁊ applicare ad cer​tos effectus non excedit eoꝛum virtutem na​turalem eo eis permittente. vt e ſe patet. Summarie concludatur  nō obſtante q quidam icunt. emones in aumptis coꝛ­poꝛibus nullo modo poe generare. ⁊  per filios ei gnificentur filij ſeth. ⁊ non ange​li incubi. cut ⁊ per filias hominum ille que e ſtirpe Cayn eſcenderant. Quia tamē cō​trarium a multis vt patuit aeritur ⁊  mul​tis videtur non poteſt omnino ee falſum. m philoſophum in ſeptimo ethicoꝝ ⁊ in fi​ne e ſomno ⁊ vigiꝉ. Jam etiam modernis tempoꝛibus atteſtantur facta ⁊ icta malefi­carum talia vere ⁊ realiter exequentiū. Jdeo icimꝰ tria. Pꝛimo  ꝑ tales emones ſpur​cimi actus venerei nō electationis ſed in​fectionis anime ⁊ coꝛpoꝛum quibus ſuccu­bunt aut incubunt cauſa exercentur. Secū­do  per talem actum completa conceptio ⁊ generatio a mulieribus fieri poteſt. inquan­tum ſemen humanū aonere pount in lo​co cōuenienti ventris mulieris ad materiam pꝛopoꝛtionatam ibidem pꝛeexiſtentem. A ​mili. cut ⁊ ſemina aliarum rerum colligere pount ad cōplendū aliquos effectus. Ter­cio  emonibus attribuitur in talium gene​ratione illud tantum  eſt motus localis nō autem ia generatio cuius pꝛincipium non ē virtus emonis aut coꝛpoꝛis ab eo ſumpti. ſed virtus illius cuius ſemen fuit. vnde ⁊ ge​nitus non emonis ſed alicuius hominis fi​lius eſt. Et per hec patet reſpono ad argu­mēta vbi quis arguere vellet.  emones ge​nerare non poent ter uo. Pꝛimo  gene​ratio cōpletur per virtutem foꝛmatiuam que eſt in ſemine coꝛꝑe viuo reſoluto. Et coꝛpus a emonib aumptū. qꝛ nō eſt tale g̊ ⁊c̈. Pa​tet reſpōo. quia emon virtute ſeminis foꝛ​matiuam reponit ad locū ebitū ⁊c̈. Secun​do.  icatur  ſemen nō habet virtutē gene​randi ni ᷓdiu caloꝛ aīe in eo retinet᷑. quē t exalare necee ē ꝑ magnā iſtantiā elatum. Eſt enim reſpono  emones pount aliqᷓ reponere ad conſeruationem ſeminis ne ca­loꝛ vitalis euapoꝛet. Uel etiam quia velociſ­me mouentur pꝛopter victoꝛiam mouentis ſuper rem motam. Jdeo non poterit euapo­rari tam faciliter.