[eōrum] et remittī virtūtem exīstimārent; esse hominēs ferōs māgnaeque virtūtis, increpitāre atque incūsāre reliquōs Belgās, quī sē populō Rōmānō dēdidissent patriamque virtūtem prōiēcissent; cōnfīrmāre sēsē neque lēgātōs missūrōs neque ūllam condiciōnem pācis acceptūrōs.
16. Cum per eōrum fīnēs trīduum iter fēcisset, inveniēbat ex captīvīs, Sabim flūmen ā castrīs suīs nōn amplius mīlia passuum x abesse: trāns id flūmen omnēs Nerviōs cōnsēdisse adventumque ibi Rōmānōrum exspectāre ūnā cum Atrebātibus et Viromanduīs, fīnitimīs suīs (nam hīs utrīsque persuāserant, utī eandem bellī fortūnam experīrentur); exspectārī etiam ab iīs Aduatucōrum cōpiās atque esse in itinere: mulierēs, quīque per aetātem ad pūgnam inūtilēs vidērentur, in eum locum cōniēcisse, quō propter palūdēs exercituī aditus nōn esset.
17. Hīs rēbus cōgnitīs, explōrātōrēs centuirōnēsque praemittit, quī locum castrīs idōneum dēligant. Cum ex dēditīciīs Belgīs reliquīsque Gallīs complūrēs Caesarem secūtī cōgnitum est, eōrum diērum cōnsuētūdine itineris atque hīs dēmōnstrārunt, inter singulās legiōnēs impedīmentōrum māgnum numerum intercēdere, neque esse quicquam negōtiī, cum prīma legiō in castra vēnisset reliquaeque legiōnēs māgnum spatium abessent, hanc sub sarcinīs adorīrī; quā pulsā impedīmentīsque dīreptīs futūrum, ut reliquae contrā cōnsistere nōn audērent. Adiuvābat etiam eōrum cōnsilium quī rem dēferēbant,
