Pagina:Collenuccio, Pandolfo – Operette morali, Poesie latine e volgari, 1929 – BEIC 1788337.djvu/115

felici tam sorte datae, tam sidere dextro?
Huc mihi Cyrrhaei nemoris translata videntur
laureta et centum cantatae vatibus undae,
huc Smyrnae Mantusque animas, huc denique et ipsum
 205Aonium migrasse chorum; nec Romula tellus
Cecropiive lares maius promittere possent.
Permixti Ausoniis Graii doctumque videri
mortali quodcumque ponunt, tu sola recondis.
Non mihi si linguis totidem, si voce novena
 210ora sonent numerosque deae carmenque ministrent,
o multum dilecta diis Florentia, voto
sufhciam pienove canam tua munera cantu.
En tibi pervigili custodem luce draconem;
aureaque Hesperidum miratos mala poètas
 215fabula Cyrrhaeique docet sub rupibus antri
anguigeros tripodas et laurum fata canentem:
vana quidem dictu, sed si modo vera fateris,
nec te mendaci capiunt figmenta lepore.
Tu medio geris ipsa sinu veroque potiris
 220germine, tu Laurum totis complecteris ulnis
praesignem et fati vertentem stamina Laurum.
Adspice ut aurato fulgent gestamine mala,
suffectura urbis opibus laetumque rubenti
aurea perpetuo vivit tibi bractea pomo.
 225Ipsa autem nullis unquam cessura procellis
stat Laurus fixisque alte radicibus, alte
inconcussa manens sublimi vertice supra est,
et gravida arcani et causarum praescia Laurus.
Hic tibi non vanae suspendunt omina sortis,
 230nec dubio responsa animos sermone fatigant
nec fallax corrupta dabit tibi Pythia carmen;
sed quae venturi casus oracuia, certis
designata modis, praesago nuntiet ore,
quaeque minas trepidae sortis, prudentior astris,
 235in melius iusto semper moderamine vertat.
Vive diu, Laurus, patriae tutela beatae,