Dan. Wyttenbachius Chr. Schutzio. 209
Dan. Wyttenbachius Chr. Schutzio. 209 pulpitis sustulerat, inde partim in viam deiecerat, quas recuperavi, partim in subiacentem canalem merserat, partim vento Zephyro versus orientem ad sedem ac principium ruinae ferendas tradiderat. Hoc sane magno in munere divinae providentiae celebrare debeo, quod is ventus exitiosam ictus vim diversam in regionem vertebat, ubi statio stygiae navis non totos centum et octoginta passus a mea domo erat; unde factum est, ut illo in tractu longinquiores multo aedes corruerint. Mox in domum regredior, scire cupiens, ὅττι μοι ἐν μεγάροισιν ἀγαθόν τε κακόν τε τέτυκται. Ecce parietes rupti, tectum ablatum, auditorium collapsum; diffractae omnes ianuae, fenestrae, vasa, quidquid eorum non esset durissimae materiae. Incedo per acervos et fragmenta aculeata vitri, testae, lapidis, ligni, ferri, illaesis pedibus, quamvis discalceatus; sic forte eram, cum ad primum casum fugam ex domo foras celerarem. Omnino per totum hoc tempus melius valui, quam antea. Nam cum propter migrandi difficultatem viginti adhuc dies in domo quassata manerem, quae non nisi duo cubicula tuta ab instanti ruina haberet, eaque exposita omni iniuriae caeli, cumque vento, frigore, nive, pluvia, stillicidio vexaremur, nullam valetudinis partem desideravi; cumque interea frequentes terrores obiicerentur propinquorum incendiorum, vicinarum aedium collabentium, fugae ex mea ab aedilibus imperatae, in his aliisque tumultibus satis mihi animus constitit. Et nunc in hortulo suburbano habitans, ex triplici bonorum genere duo potiora, animi et corporis, salva agnosco; in rebus externis desidero quosdam libros, adversaria, magnam supellectilis, vestimenti, instrumenti partem; pecuniae ad centum phillipeos, vel ipso casu ac tumultu amissa vel insidiatorum fraude subrepta; quae omnia, duorum potiorum beneficio bonorum, aut reparentur facile aut certe obruantur.
Haec scripsi, praestantissime Schützi, ut tuae et auctoritati obtemperarem, et benevolentiae responderem. Neque enim profecto, nisi rogatus tuoque erga me amore provocatus, ista talia tibi narrare in animum induxissem, quae Wolffy Eclogae Latinae. X4
