Adolescentis militis infelicis memoria. 215
(Dan. Wyttenbachii Philom. lib. III. ed. Amstel. 1817. Wyttenb.
Opusc. ed. Lugd. t. II. p. 348. Ejusd. Opusc. sel. ed. Friedem. t. I p. 61 sqq.)
— Diversa est eorum caussa, qui alumni disciplinae
nostrae, in eaque egregie versantes, occubuerunt, anteaquam
industriae suae publicam laudem tulissent; qui profecto
nostra opera et scriptione ab oblivionis iniuria vindicandi
sunt. Quo in genere fuit Wassenarius noster. Quem
biennio post in similis fati consortium secutus est Davides
Catharinus de Haan, Petri filius, viri imprimis inter nostrates spectati, probitate, mercatura, familia, natorum cum felici
proventu, tum diligenti institutione. Hi tunc erant numero
septem, cum antea octo fuissent; eorumque quattuor deinceps
nostris quoque scholis usi sunt, non solum ut assidue
commune pensum peragerent, sed etiam ut adiungerent
proprium ac domesticum, lectionem principis alicuius scriptoris, a cuius intelligentia deinde ad alios scriptores proficiscerentur. Hoc item alterum iam annum naviter factitabat
Davides Catharinus, fratrum quartus ordine, perlectoque
Homero versabatur in Xenophonte, ac subinde privatim
ad me ventitans et de locis difficilioribus quaerens, valde
mihi progressus industriamque suam probabat, cum subito
eum bellici impetus turbinis e nostro suorumque amplexu
conspectuque abstulit. Annus erat abhinc tertius MDCCCXII.
mensis Aprilis; putabamus res iam ad pacem et apocatastasin
spectare, earumque salubritate terrarum orbem, longa calamitate fessum, tandem recreatum iri. Nequicquam; novus delectus, prioribus acrior, per Francicum imperium populosque
ei subiectos denuntiatur. Rursus feralis Alecto bellicum
insonat.
