Ex ea formavit mulierem quam dedit sociam Adamo, sicque instituit matrimonium.
Nomen Primæ mulieris fuit Eva.
Deus posuit Adamum et Evam in horto amœnissimo, qui solet appellāri Paradisus terrestris.
Ingens fluvius irrigabat hortum: erant ibi omnes arbores jucundæ aspectu, et fructus gustu suaves. Inter eas arbor scientiæ boni et mali.
Deus dixit homini: Utere fructibus omn arborum paradisi, præter fructum arboris scienœ boni et mali: nam si comedas illum fructum, moriēris.
Serpens, qui erat callidissimum omnium animantium, dixit mulieri; Cur non comedis fructum istius arboris?
Mulier respondit: Deus id prohibuit. Si tetigerimus illum, moriemur.
Minimè, inquit serpens: non moriemini: sed eritis similes Deo, scientes bonum et malum.
Mulier decepta his verbis decerpsit fructum et comēdit: deindè obtulit viro, qui pariter comèdit.
Adamus, fugiens conspectum Dei, se abscondit. Deus vocavit illum: Adame, Adame.
