Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/220

E Wikisource
Haec pagina emendata est

NAUFRAGIUM. 195

an. ls pallor praesagit aliquod magnum malum.
ad. Amici, inquit, desii esse dominus navis meae; vicere venti: reliquum est, ut spem nostram collocemus in Deo, et quisque se paret ad extrema.
an. O vere Scythicam concionem!
ad. ln primis autem, inquit, exoneranda est navis; sic iubet necessitas, durum telum: praestat consulere vitae dispendio rerum, quam simul cum rebus interire. Persuasit veritas: proiecta sunt in mare plurima vasa plena pretiosis mercibus.
an. Hoc erat vere iacturam facere.
ad. Aderat Italus quidam, qui legatum egerat apud regem Scotiae: huic erat scrinium plenum vasis argenteis, annulis, panno, ac vestimentis sericis.
an. Is nolebat decidere cum mari?
ad. Non; sed cupiebat aut perire cum amicis opibus suis, aut simul cum iliis servari. Itaque refragabatur.
an. Quid nauclerus?
ad. Per nos, inquit, liceret tibi cum tuis perire solum: sed aequum non est, ut nos omnes tui scrinii caussa periclitemur; alio qui te una cum scrinio dabimus in mare praecipitem.
an. Orationem vere nauticam.
ad. Sic Italus quoque iacturam fecit, multa mala precans et superis et inferis, quod suam vitam elemento tam barbaro credidisset.
an. Agnosco vocem Italicam.
ad. Paulo post venti, nihilo mitiores facti nostris muneribus, rupere funes, disiecere vela.
an. O calamitatem.
ad. Ibi rursus nos adit nauta.
an. Concionaturus?
ad. Salutat: Amici, inquit, tempus hortatur, ut unusquisque Deo se commendet, ac morti se praeparet. Rogatus a quibusdam nauticae rei non imperitis, ad quot horas se crederet posse tueri navem, negavit se posse polliceri quidquam, sed ultra tres horas non posse.
an. Haec concio durior etiam erat priore.
ad. Haec ubi locutus est, iubet incidi funes omnes, ac malum usque ad thecam, cui inseritur, incidi serra, ac simul cum antennis devolvi in mare.
an. Cur hoc?
ad. Quoniam