Haec pagina emendata et bis lecta est
252 COLLOQUIUM SENILE.
lio seu tunica, quam in corde. Tandem fessus inquirendo, sic mecum cogitabam: ut semel omnem sanctimoniam assequar, petam terram sanctam ac redibo domum sanctimonia onustus.
- po. Num eo profectus es?
- pa. Maxime.
- po. Unde suppetebat viaticum?
- pa. Demiror, istud nunc denique tibi venire in mentem, ut rogares, ac non multo ante percuntatum fuisse. Sed nosti proverbium τὸ τέχνιον πᾶσα γῆ τρέφει.
- gl. Quam artem circumferebas?
- pa. Chiromanticam.
- gl. Ubi eam didiceras?
- pa. Quid refert?
- gl. Quo praeceptore?
- pa. Eo, qui nihil non docet, ventre. Praedicebam praeterita, futura, praesentia.
- gl. Et sciebas?
- pa. Nihil minus: sed divinabam audacter, idque tuto, videlicet prius accepto pretio.
- po. An ars tam ridicula poterat alere te?
- pa. Poterat, et quidem cum duobus famulis. Tantum est ubique fatuorum et fatuarum. Attamen quum Hierosolymam adirem, addideram me in comitatus cuiusdam magnatis praedivitis, qui natus annos septuaginta, negabat, se aequo animo moriturum, nisi prius adisset Hierosolymam.
- po. Ac domi reliquerat uxorem?
- pa. Atque etiam liberos sex.
- eu. O senem impie pium! Atque illinc redisti sanctus?
- pa. Vis verum fatear? Aliquanto deterior, quam iveram.
- eu. Sic, ut audio, excussus est religionis amor.
- pa. Imo magis incanduit. Itaque reversus in Italiam addixi me militiae.
- eu. Itane religionem venabaris in bello? quo quid esse potest sceleratius?
- pa. Erat sancta militia.
- eu. Fortassis in Turcas.
- pa. Imo sanctius quiddam, ut tum quidem praedicabant.
- eu. Quidnam?
- pa. Iulius secundus belligerabatur adverus Gallos.[1] Porro
