Haec pagina emendata et bis lecta est
metuebas?
- og. Imo faciem illis obverti, sic arridens et intuens, quasi ad compellandum invitarem. Tandem unus aggressus rogat quod mihi nomen esset: edo. Num is essem, qui ante biennum affixisset votivam tabellam literis Hebraicis? Fatebar esse me.
- me. Scribis Hebraice?
- og. Minime; sed isti, quidquid non intelligunt, Hebraicum vocant. Mox accersitus, ut coniicio, venit illius collegii πρῶτος ὕστερος[1].
- me. Quod istuc dignitatis nomen est? Non habent abbatem?
- og. Non.
- me. Cur ita?
- og. Quia nesciunt Hebraice.
- me. Non episcopum?
- og. Nequaquam.
- me. Quam ob rem?
- og. Quia Virgo pauperior etiamnum est, quam ut emat pedum ac mitram nimio venalem.[2]
- me. Non saltem praepositum?
- og. Ne id quidem.
- me. Quid obstat?
- og. Quia praepositus dignitatis est nomen, non sanctimoniae. Et ideo canonicorum collegia nomen abbatis reiiciunt, praepositi libenter amplectuntur.
- me. Atqui πρῶτον ὕστερον antehac audivi nunquam.
- og. Nae tu magnopere rudis es grammatices.
- me. Ὑστερόπρωτον novi in tropis.
- og. Tenes. Hic qui priori proximus est, Prior est posterior.
- me. Suppriorem dicis.
- og. Is me salutavit satis humaniter. Narrat quantopere sudatum sit a multis, ut versus eos legerent: quot frustra extersa conspicilla. Quoties advenisset aliquis vetustus Theologiae aut Iuris doctor, adductus est ad tabellam: alius dicebat esse literas Arabicas, alius fictitias: tandem repertus est qui legeret titulum. Is descriptus erat verbis ac literis Romanis, sed maiusculis. Graeci versus erant, descripti Graecis maiusculis, quae prima specie
