Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/397

E Wikisource
Haec pagina emendata est

ferreis cancellis circumsepta.

me. Quid metuit?
og. Nihil, opinor, nisi fures. Nec enim unquam vidi quicquam divitiis onustius.
me. Caecas mihi divitias narras.
og. Admotis lucernis vidimus plusquam regale spectaculum.
me. Vincit opibus Parathalassiam?
og. Specie longe superat, abstrusa novit ipsa. Haec non ostenditur, nisi magnatibus aut praecipuis amicis. Postremo reducimur in sacrarium. Illic detractum est scrinium nigro contectum corio. Depositum est in mensam. Apertum est. Mox omnes flexis genibus adorarunt.
me. Quid inerat?
og. Fragmenta quaedam linteorum, lacera, pleraque mucci vestigium servantia. His, ut aiebant, vir pius extergebat sudorem a facie sive collo, pituitam e naribus, aut si quid esset similium sordium, quibus non vacant humana corpuscula. Ibi meus Gratianus rursum non optimum iniit gratiam. Huic et Anglo et noto nec mediocris autoritatis viro prior benignus unum e linteolis obtulit dono, credens sese munus longe gratissimum offerre. Sed Gratianus hic parum gratus non sine fastidii significatione digitis contrectavit unum et contemptim reposuit, porrectis labiis velut poppysmum imitans. Nam hic illi mos erat, si quid offenderet, quod tamen contemnendum esse iudicaret. Meum animum semel et pudor et timor discruciabant. Prior tamen, ut est homo non stupidus, dissimulabat hoc factum nosque post oblatum vini poculum humaniter dimisit. Quum rediremus Londinum.
me. Quid oportuit, quum iam non procul abesses a littore tuo?
og. Sic est. Sed ego littus illud perquam lubens fugi, magis infame fraudibus ac rapinis, quam ullae sunt Maleae naufragiis. Dicam quod proxima vidi traiectione. Complures e littore Caletiensi devehebamur ad navem maiorem. In his erat Gallus quidam iuvenis, pauper ac pannosus. Ab hoc exi-