Haec pagina emendata et bis lecta est
auspiciis aderat quidam pannosus, pediculosus, luridus, vietus, exuccus, facie cadaverosa, cranium vix habebat tres pilos; quoties loquebatur, claudebat oculos: aiebant theologum esse. Is me vocabat discipulum Antichristi, aliaque permulta balbutiebat.
- sa. Quld ibi tu? mutus?
- la. Ego illi precabar micam sobriae mentis in tam putido cerebro; si tamen ullum habebat cerebrum.
- sa. Iuvaret et istam audire fabulam ordine.
- la. Audies, si die Iovis veneris ad prandium. Habebis vitulinam crusto incoctam, contusam, adeoque teneram, ut possis vel exugere.
- sa. Polliceor, hac lege, si die Veneris apud nos prandeas: efficiam ut intelligas, salsamentarios non semper vesci putribus salsamentis.
FUNUS.
Marcolphus, Phaedrus.
- ma. Unde nobis Phaedrus? num ex antro Trophonii?[1]
- ph. Cur isthuc rogas?
- ma. Quia praeter morem tristis, horridus, squalidus, torvus; in summa, nihil minus quam quod diceris.
- ph. Si, qui diutius versantur in officinis fabrorum aerariorum, aliquid nigroris sibi contrahunt; quid miraris, si ego, tot dies versatus apud duos aegrotantes, morientes, et sepultos, solito sum maestior; praesertim quum uterque mihi fuerit egregie carus?
- ma. Quos mihi narras sepultos?
- ph. Nosti Georgium Balearicum?
- ma. Nomine dumtaxat; de facie non novi.
- ph. Alterum scio tibi prorsus ignotum esse. Is erat Cornelius Montius; quicum mihi plurimis iam annis intercessit arctissima necessitudo.
- ma. Mihi nunquam contigit adesse morienti.
- ph. Mihi saepius quam vellem.
- ma. Sed estne mors res
