Haec pagina emendata est
dedisset se velle quippiam dicere. Aegre impetratum est, ut rixa tantisper consilesceret. Tum aegrotus: Sit pax, inquit, inter vos, tibi parocho denuo confitebor, deinde pro strepitu nolarum, pro cantionibus funeralibus, pro cenotaphio, pro sepultura numerabitur tibi pecunia, prius quam exeas hanc domum, neque committam ut ulla in parte de me queri possis.
- ma. Num parochus recusavit tam aequam conditionem?
- ph. Non. Tantum obmurmuravit nonnihil de confessione, quam aegroto remisit. - Quid opus est, inquit, iisdem repetendis fatigare tum aegrotum, tum sacerdotem? Si in tempore mihi confessus fuisse, fortassis sanctius condidisset suum testamentum. Nunc vos videritis. Haec aequitas aegroti pessime habebat monachos, indigne ferentes eam praedae partem decidi parocho. Ego tamen intercessi, fecique ut lis sopiretur. Parochus unxit aegrotum, dedit Corpus Domini et numerata summa discessit.
- ma. Sequuta est igitur eam tempestatem tranquillitas?
- ph. Imo tempestatem hanc saevior tempestas protinus excepit.
- ma. Obsecro, quid causae?
- ph. Audies. Confluxerant in aedes quatuor ordines mendicantium, his adiunxit sese quintus cruciferorum. Adversus hune ceu nothum quatuor illi magno tumultu coorti sunt. Rogabant ubi vidissent unquam plaustrum quinque rotarum; aut qua fronte vellent esse plures mendicantium ordines, quam sint Evangelistae. - Eadem, inquiunt, opera adducite huc mendicos omnes e pontibus ac triviis.
- ma. Quid ad haec cruciferi?
- ph. Vicissim rogabant quomodo tum incessisset plaustrum Ecclesiae, quum nullus esset ordo mendicantium, deinde quum unus esset, postea tres? Nam evangelistarum, inquiunt, numerus nihilo plus habet affinitatis cum nostris ordinibus quam cum
- ) Nempe DominiraQnrum, Franciscanorum, Augustinorum
