Haec pagina emendata est
age, Comi delicium Apiti,[1] subleva me tuo consilio; habebo te posthac numinis loco.
- ap. Sit igitur hoc primum consilium: Ne conare quod fieri non potest.
- sp. Quidnam?
- ap. Ut convivator omnibus placeas. Tanta est palatorum varietas.
- sp. At saltem ut paucioribus displiceam.
- ap. Voca paucos.
- sp. Non licet.
- ap. Voca pares, et ingeniis congruentes.
- sp. Ne id quidem mihi liberum est. Vitari non potest, quin et multos vocem, et dissimiles, denique nec eiusdem linguae neque nationis homines.
- ap. Nae tu mihi vere convicium narras, non convivium; in quo facile possit talis exoriri lusus, qualem Hebraei narrant accidisse in structura Babel, ut petenti frigidum aliquis porrigat calidum.
- sp. Opitulare, te quaeso; gratum experieris ac memorem.
- ap. Age, quando electio non est tui arbitrii, in re mala dabo bonum consilium. Haud parui refert ad hilaritatem convivii, quo quisque loco sedeat.
- sp. Verissimum.
- ap. Ea res ut tibi cedat prospere, fac ut sortibus distribuantur accubitus.
- sp. Pulchre mones.
- ap. Deinde ne sic paulatim a summo ad imum procedant patinae, ut sigma literae, vel serpentis potius imaginem pingant, aut ultro citroque reciprocent, quemadmodum olim in conviviis myrtus tradi solet.[2]
- sp. Quid igitur?
- ap. Sed ad singulas convivarum tetradas appone patinas ternas, sic ut quarta media promineat, quemadmodum pueri tribus nucibus imponunt quartam; in singulis sit aliud atque aliud cibi genus, quo quisque quod libet eligat.
- sp. Placet. Sed quoties mutabo patinas?
- ap. Quot partibus constat oratio rhetorica?
