Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/503

E Wikisource
Haec pagina emendata est

susurros populi nescio qui, dictitantes iniquum ut ob privatas iras aut ambitionem duorum triumve res humanae sursum deorsum misceantur: sed vincent, mihi crede, quamlibet recta consilia, Furiae. Caeterum quid opus erat hac gratia petere superos? An apud nos non sunt fabri? Certe Vulcanum habemus.

ch. Pulchre, si quaeram navim aeream.
al. Minimo accersetur aliquis.
ch. Ita est, sed deficit nos materia.
al. Quid audio? Nihil illic silvarum?
ch. Etiam nemora, quae fuerant in campis Elysiis, absumpta sunt.
al. In quem tandem usum?
ch. Exurendis ereticorum umbris; adeo ut nuper coacti simus e terrae visceribus carbones effodere.
al. Quid? an istae umbrae non possunt minore sumptu puniri?
ch. Sic visum est Rhadamantho.
al. Ubi triremem mercatus eris, unde remiges parabuntur?
ch. Meae partes sunt tenere clavum; remigent umbrae, si velint traiicere.
al. At sunt quae non didicerunt remum agere.
ch. Apud me nullus est eximius, remigant et Monarchae, remigant et Cardinales suam quisque vicem, non minus quam plebeii tenues, sive didicerint, sive non didicerint.
al. Tu fac dextro Mercurio feliciter mercere triremem; ego non te remorabor amplius. Orco laetum adferam nuntium. Sed heus heus, Charon.
ch. Quid est?
al. Fac matures reditum, ne te mox obruat turba.
ch. Imo iam plus quam ducenta millia offendes in ripa, praeter illas, quae natant in palude. Properabo tamen quantum licebit. Dic illis, mē mox adfuturum.