Haec pagina emendata est
250 CONFLICTUS THALIAE
vero sub pectore est, asino simillimum.
- ca. Ita est: sic Dii me ament. Sed ex fronte, videsne hera, quanta sese attollant cornua?
- th. Ingentia. Praeterea colligisne et vicinas cornibus auriculas?
- ca. Colligo; asininas scilicet, albentes mobilesque: et iam magis magisque propinquare conspicio, quid paret nescia. Ah! Vereor ne sinistrum quid attulerit.
- th. Avertat parens Iupiter.
- me. Ego hanc (si recte audita recordor) belluam novi.
- th. Obsecro.
- me. Nihil est periculi.
- th. At at, inimicam audio. Itane, quaeso!
- me. Ita. Aemula haec est nostra unica atque saevissima.
- th. Dii illam perdant.
- me. Nunquam invidere nobis, nunquam lacerare desinit. Hanc in occiduis ferunt habitare plagis, ibi subiicere sibi omnia, ibi coli, amari, honorari, quid plura? denique ut deam supplicibus placari muneribus.
- th. Audieram, ni fallor. Urbi cui praeest , quod est nonien?
- me. Zwollis, si recte teneo.
- th. Recte. Ipsius vero?
- me. Barbariem dicunt.
- th. Ipsa est: probe novi. Sed en, accelerat huc. Operiamur eam.
SECUNDUS ACTUS.
Barbaries, Thalia.
- ba. Illane est Thalia, comites mei, quam e vicino conspicio, quamque exstinctam iam pridem existimaram? Ipsa certe est: lauream cerno. Revixit. Audet in super sese conspectibus impudenter nostris ingerere, nihil me verita. Adibo, quae sim ut sentiat factura. Dii te perdant, impudentissima.
- th. Haud molle salutas. In te resiliat quam in me torques salutem, hera.
- ba. Nonne te pudet dudum victam, Thalia, rursum meis submittere oculis?
- th. Rogas? Tu indigna quae me videas: ego dignior quam quae te videam belluam obscoenam.
- ba. Hem, misella, et contumelias insuper? Necdum quae sim nosti? cave me pro-
