Haec pagina emendata et bis lecta est
80 CONVIVIUM PROFANUM.
- Tu poëtaris. Tu nunc poëtam agis. Nam, mentiris, dicere, mihi religio est.
- er. Mentiar, si non Plinius, auctor certissimus, scripsit, ursum quatuordecim dies solo somno mirum in modum saginari: quo tamen ita alte premitur, ut ne vulneribus quidem queat excitari. Imo, quo magis mireris, addam quod Theophrastus scribit, per id tempus ursorum carnes coctas quoque, si asserventur, reviviscere.
- ch. Vereor, ne Parmeno ille Terentianus ista non contineat. Mihi facile fidem facis. Ministrarem tibi de cervinis carnibus, si satis essem urbanus.
- er. Unde tibi nunc venatio? Unde ferina?
- ch. Midas, homo hominum, qui vivunt, liberalissimus, nostrique amantissimus, mihi misit dono: dono quidem, sed sic, ut ego minoris emam saepenumero.
- er. Qui sic?
- ch. Quia famulis plus dandum, quam daretur in macello vendenti.
- er. Quae res cogit hoc facere?
- ch. Tyrannus omnium violentissimus.
- er. Quis iste?
- ch. Mos.
- er. Profecto tyrannus iste frequenter iniquissimas leges obtrudit mortalibus.
- ch. Idem suo more nudius tertius hunc cervum venatus est. Quid tu, qui soleas istius studii esse amantissimus?
- aug. Equidem hoc studio plane relicto, iam praeter literas nihil venor.
- ch. At mihi videntur literae quovis cervo fugaciores.
- aug. Duobus tamen potissimum canibus assequimur, admiratione scilicet, atque improbitate laboris. Nam et admirari plurimum discendi ardorem ministrat; et, ut facundissimus poeta scripsit,
Labor omnia vincit improbus.
- ch. Amanter admones, Augustine, ut soles: propterea non desistam, non conquiescam, non defatigabor, donec consequar.
- aug. Carnes cervinae sunt nunc admodum tempestivae. Meminit Plinius de hoc animante quiddam admirabile.
- ch. Quidnam obsecro?
- aug. Quoties arrexere aures, acerrimi esse au-
