5ti ECCLESIA AI mum Tolosana civitas S. Saturninum habere ctr— j peratsacerdotem. Hi ergo mistisunt, Turonids Ga- tianus episcopus, ArelatenstbusTrophimus episcopus, Narbona Paulus episcopus, Tolosa Saturninus episcopus, Paristacis Dionyfius episcopus, Arvernis Stremonius episcopus, Lcmovicinis Martialis destinatus est episcopus… Catianut vero, Trophimus, Stremoniujque & Paulus atque Martialis, in summa sunctitate viventes, post acquisttos ecclejupo- pulos ac fidem Christi per omnia dilatatam, felici confessione migrarunt. Ad hæc resoondcmus in actis fancti Saturnini nihil legi ocaliisepiscopisa Gregorio commemoratis, scd de sancto Saturnino tantum ; unde etiam non citat veteres codices, sed quæ sijo ævo memoria tenebantur & circumferebantur, ac idcirco nihil inde certi erui posse pro tempore miflionis aliorum episcoporum. Addemus episcopos secundæ Narbonensis, Alpium maritimarum, & Arelatensis provinciæ, qui sedebant medio seculo V. doctiores fuisse circa origines ecclesiarum siiarum, & tempus quo fundatæ erant, quam Gregor ius Turon. qui floruit seculo VI. desinente. Certe si Tropni- mus accessIsset tantum post medium seculum III. nec nisi postea jacta essent fundamenta dictarum ecclesiarum, quomodo tot episcopi, quorum nonnulli jam seniores erant, nec longe ( ab his aberant temporibus, in istis potuissent cœcutire ; aut si noverant, mentiri voluissent, ac fuCtim facere ? Ipse Bailletus, qui vulgatæ traditioni huc usque receptæ repugnat, fatetur tamen tardius differri a Gregorio Tur. milsio- nem fancti Trophimi, cum ipse fuerit primus Arelatensium episcopus. Conlulenda est de iis nostra generalis præsatio. S. Trophimus pro martyre non colitur ; unde conjicimus eum in Sce migravisse ad Christum* Ejus festum ce- bratur die 29. Decembr. Hæc siifficere videntur ad rejiciendam auctoritatem codicis MS. Joh. Savaronis, qui pri— j mum A relatum episcopum fuisse Regulum docet ; A beato autem Clemente papa recepit Gallia tuncsibi destinatos episcopos i Vienna Zachariarn, Lugdunum Postilanum, Avenio Carum, Turones Gratianum, Parifius 1. ionyfium, Arelate Regulum, MassiliaRestitutum, Geneva Paradocum, Ebroica Taurinum. I stius codicis Savaroniani minimam vel etiam nullam rationem habendam esse infra ostendemus. II. S. R E G U L us. S. Regulus pro discipulo fancti Dionysii habitus, inseribitur diptychis ut episcopus Arelaten-■ sis. Communis fert opinio ipsum postea fuisse Silvanectensem episcopum. In proprio sancti Dionysii prope Parisios, fit ejus commemoratio die 24. Aprilis ; ubi utriulque ecclesiæ suc- cesiive dicitur præsul. Felicissimus legitur successor fancti Reguli, & ab eo quidem ordinatus. Verum neque ille, neque Gratius( « l.Iratius) in diptychis reperiun- tur. Ab his quoque abest Martianus, verum inde minime sequitur, Martianum non sedisse apud Arclat.cum hæresis Martiani in causa fuerit, cur nomen ejus ex diptychis expungeretur. EL A TENSIS. jzz 111. MARTIANUS. Martianus tempore sancti Cypriani præerat ecclesiæ Arelatensi 5 sed a catholicæ eCclcsiæ unitate discesst, Novatiano adhærens, ejusque rigorem sequens erga pœnitcntes, quamvis cum lacrymis & gemitibus ad ecclesiæ januam pulsarent. Id rcscivit Cyprianus Carthaginensis episcopus, ex Faustini Lugdunensis episcopilitteris, qui ca de re non lemel scripserat. Quapropter idem Cyprianus4 fcripsit ad Stcpha- num papam anno circiter 154.rogans ut litteras in Provinciam & ad plebem Arelate consi- stentem dirigeret : Isujbus abstcntoMartiano alius in locum esus subjtiiuiretur, & grex Christi in hodiernum diem ab illo dissipatus & vulneratus… colligeretur. Quid fecerit Stephanus non stilum his S. Cypriani litteris, sed etiam aliis sive Faustini Lugdunensis, sive ceterorum in eadem provincia episcoporum admonitus, nobis incompertum. Addit in sine epistolæ S. Cyprianus ; Jigntfica plane nobis, sn locum Martiam Arelate suerit substitutus, ut Jciamus ad quem fratres nostros dirigere, & cui scribere debeamus s quæ procul dubio non obscure signisi- cant, episcopum Arelatensem jam tum Fuisse non solum merropolitanum, sed etiam prima* tem, cui mitti deberent litteræ formatæ præ ceteris Galliarum episcopis, ad communionem unitatemque servandam. Et sane nisi obstitisset ea dignitas, non opus fuisset alia quam Gallicanorum præsiilum auctoritate ad exaucto* randum Martianum, aliumque in ejus locum subrogandum. Quis ipsi successor datus sit hucusque ignoratum. At conjicimus non alium fuisse quam S. Victorem martyrem essectum post aliquot episcopatus annos. I V. S. VICTOR. S. Amatius Avenionensis episcopus, in oratione ad populum, qua hortabatur, ut pro Christi side mortem alacriter subirent, barbarorum, » qui Chroco duce urbem obsidebant, gladiis mox inferendam, inter ceteros qui pro Christo jam fortiter decertaram, & martyrii coronam reportaverant, recenset Victorem Arelati episcopum. Irruptio vero Alamannorum Iub hoc Chroco, cujus meminit Gregorius Turon. 1. I.hisu ponitur anno circiter 266. aut 312. Suorum scelerum paulo post pœnas dedit Chrocus, cui capto apud Arelatum caput, jubente Mariano, amputatum suit, teste eodem Gregorio. V. MARINUS. Marinus a Constantino magno judex in causa Cæciliani & Donatistarum instituitur cum Rheticio Augustodunensi, & Materno Colo- niensi. Qua de causa Romam convenerunt ad synodum iub Meldiiade papa mense Octob. anni 313. celebrandam. In ea damnati Donatistæ <In editione Henrici Dodvclli hæc Cypriani epistola est 68. Quidam critici de ventate hujus cpistolx suspicionem injecerunt, scd perperam. Ipso Dod* el ! uscui opportunum fuilset hancepif- tolam papae, ledtquc Romanx pcrnonorificam rejicere, bona fide fatetur cam Cypriani stylum prorsus redolere, ipstusquc cstc factum.
