Haec pagina nondum emendata est
ECCLESIA A ! habito ad finiendam causam inter Thcodo— / rum Forojuliensem episcopum, & Faustum Lerincnsem abbateft). Jam e vita migrarat Ravennius, quando S. Leo ad superos evolavit, aut saltem quando Hilarus S. Leoni datus est succcssor in Romana cathedra, quandoquidem hic de suaassumtione & ordinatione ad Lcontium Arelatensem episc opum post Ravcnnium, statim scripsit, ut ipse c eteros provinciæ episcopos de ea certiores faceret. Verum Leontium Ravennio non esse immediate subrogatum, pene pcrsuasum habemus. XVI. AUGUSTALIS. Hunc ex Arelatensium episcoporum censu cx- Sint fratres Sammarthani, probantque non
- ad annum 462. quo tempore jam Lcon- tio cathedra cesserat. Sed nihil vetat quominus Augustalem ponamus medium inter Ra- vennium & Leontium. Certe de Ravennio nihil scimus post annum 45$. aut etiam 450. juxta Anthelmium virum eruditum, qui de Foroju- liensibus scripsit episcopis. Quid itaque prohibet locum dare Augustali totoillo tempore quod vacuum relinquitur inter 455. & 461 ’. Neque vero fingendus est nobis hujus nominis episcopus, quando ipsi Sammarthani fratres raten— < tur ipsius meminisse venerabilem Bedam, mar- tyroiogium Romanum, Saxium, aliosque scri- ptores. Iis addendum est martyrologii veteris, quod nomen præscrt fancti Hieronymi, testimonium hoc
- vij. idus Septembris Arelato civitate deposttio fancti Augustalis episcopi, ut legitur tomo IV. Spicilegii. XVII. Le O NTIUS. Leontius jam Arelatensem regebat ecclesiam & provinciam vm. cal. Febr. anni 462. quando videlicet accepit ab Hilaro papa litteras, quibus notam faciebat suam electionem ad summum pontificatum, ut ipse jure metropolitani ] eam ceteris significaret episcopis. Ex alia Hilari ad eundem epistola intelligimus hunc episco- pum, antequam novi papæ litteras accepisset, misisse ad eum salutandum Pappolum spectabi- lem virum cum litteris. Porro ex his & aliis Hilari papæ epistolis palam est Leontium ipsi fuisse cariilimum ; ad quem pro gravibus quæ occurrebant in Gallia negotiis scribere solebat ; nam cum de Mamerto Viennensi episcopo querelæ ad S. sedem pervenissent, quod extra fines suos episcopum Dicnsibusordinasset, Hilarus illius causam Leontio examinandam rcmisit an. 463. Idem dicendum de causa inter Ingenuum &1 Auxanium episcopos, & de promotione Herme- tis ad sedem Narbonensem. Denique epistola x. constituit inter cetera, ut quotannis Leontiiopera concilia convoCentur. Neque vero intra limites unius provinciæ Coarctavit Arelatensis episcopi auctoritatem, cum epistola XI. statuerit, ut qui ordinatus eratepiscopus Diensibus, Leontii episcopi, a quo confecrari debuerat, approbatione confirmaretur. « Si fides deberetur codicibus manuscriptis Savaronensi & Ave- nioncnli, brcvistimum fuissct tempus cpilcopatus Augustalis ; cx iis enim Leontius Augustalis succcssor clcdus cst anno 45 6. con- sccratufquc a Donato Avenionensi, l aronio Arauficano, Eusta- chio MalTiLci.fi, Rusticoque pijfscrcim Naiboncnst. ELATENSIS. JS4 Anno 475. præfuit concilio cuidam Arela— ■ tcnsi, quod aiunt coactum fuisse ad condem* ( nandum Prædestinatianorum errorem, e quibus Lucidus presbytcr correptus a Fausto Ke- jcnsi episcopo resipuit. Utrum vero exstiterint hæretici Prædestinatiaiii, an hoc invidioso nomine infamati fuerint discipuli fancti Augustini a Semipelagianis, quorum Faustus, quo solo auctore novimus quidquid ad præsatum concilium spectat, fuit antesignanus in Galliis, nihil moror. Quæstio enim hæc jam satis inter theologos agitata est & jactata. Noster Leontius laudatur ab Apollinari Sidonio libro 6. episu 3. quæ de Leontio Forojuliensi perperam olim est intellecta ; scripta est enim a Sidonio jam infulato & episcopo, proindeque non ante annum 472. quo m locum Eparchii defuncti siistectuS est. At Leontius Forojuliensis diu antea e vivis exCesserat, cum ejus successor Theodorus anno 455. vel etiam 450. decertarit contra Faustum abbatem Lerinensetn. Leontii suasii Faustus scripsit libros de libero arbitrio, in quibus aberrat. non solum a fancti Augustini, sed etiam a totius ecclesiæ doctrina / unde facile adducor ut credam hunc episcopum erroribus Massiliensium conscnsisse. Tonantium Fefreolum, qui præsectus fuerat Galbarum, Leontio successorem esse datum legitur in codice Avenionensi, cui Savaro credit favere Apollinarem Sidonium in epistola u.lib. 7. ad eundem Tonantium. Aliter sentit Sir<* mondus in notis ad Sidonium, qui consuli po* test ; & quidem quando Sidonius scripsit hauc epistolam, Leontius Arelati sedebat. XVIII. S. Æ o N1U S. Hunc episcopum accesiisse ad Arelatensis ecclesiæ regimen anno 492. vix dubitamus ; quip—. pe hoc anno Gelasius electus in Romanum pontificem mense Martio, de hac electione ad ipsum scripsit, ut eam aliis notam faceret præsulibus intra Gallias. Convenit anno 499. ad collationem episcoporum adversos Arianos coram Gundebalao rege, ut legere est Spicilegii tom. 5. p. 110. Eodem anno Symmachus papa ad eum scripsit, ut ipse & Viennensis episcopus Romam legatos & actores mitterent, qui de eorum controversos possent sedi apostolicæ reddere rationem. Anno sequenti papa* resciditquæ Ana- stasiussuus decessor innovaratin gratiam Viennensis archiepiscopi, juffitque antiqua sediS apostolicæ decreta observari. De sancto Æonio mentio est in vita sancti Cæsarii relata in chronico Lerinensi. Sepelitur autem in æde fancti Honorati, & festum ejus recolitur 30. Augusti, licet ad cælestem patriam migraritxvI. eat Septembris. XIX. S. CASARIUS. Indiotychispost Æonium legitur Johannes> cujus alibi nulla fit mentio. Multa sunt vero quæ diptychorum illorum auctoritatem elevent. Aliunde vero legimus Cæsarium Æonio suffec- tum fuisse in episcopatu. Hic patria Cabilo- b Graviflimo errore nomen Cæsarii pro Æonio in qnibusdam cxamplanbus legitur. Codices mafluspipti Æomi.
