Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/51

Haec pagina emendata est

33

34

ECCLESIA ALBIENSIS

ANNI CHRISTI.

de Vergeio ; poſt modum abbas Luxoviensis & S. Dionyſii in Francia, referendarius apoſtolicus, epiſcopus Atrebatenſis, deinde Albienſis, cum jam creatus fuiſſet preſbyter cardinalis a Pio papa II. xv. cal. Januarii, an. 1461. ſub tit. SS. Silveſtri & Martini in Montibus. Nam ad ſedem Albienſem non acceſſit, niſi an. 1462.
Ex tab. Alb.1462. quippe bulla Pii papæ II. qua a vinculo Atrebatenſis eccleſiæ abſolvitur, & Albienſi præficitur, data eſt iv. idus Deccmb. hujus anni, quo etiam anno, die 3. Februarii, urbem ſolito more eſt ingreſſus. Quominus autem aſſidue clavo ſuæ eccleſiæ aſſideret, obſtiterunt varia regni, Chriſtianæque reipublicæ negotiaB</noinlcude>, quibus tractandis operam ſuam, induſtriamque ſæpe collocare coactus eſt. Multas pro Philippo Burgundiæ duce legationes obivit. Ad Carolum Franciæ regem miſſus eſt, pro expeditione contra Turcas ſuadenda. Ludovici XI. ejus filii inaugurationi adfuit Remis, an. 1461. qui perſuaſit^[1] ut pragmaticam sanctionem reſcinderet, inquit Spondanus ad an. 1461. Unde non mirum, ſi poſt rem tam gratam ſummo pontifici ejus opera factam purpura donatus ſit Johannes, petente potiſſimum rege Chriſtianiſſimo. Principis ejuſdem orator fuit ad Henricum Caſtellæ regem, an. 1469.
p. 328.1469. Extatque e jus oratio ad regem tunc habita, tom. VIII.C ſpicilegii cum alia quam declamavit in eccleſia Pariſienſi, die qua Johannes Balüe Andegavenſis epiſcopus, Spicil. ibid. p. 314.ſcilicet Dominica 1. Adventus, an. 1468. purpuram Romanam induit.

Reliquias S. Cæciliæ, & alias Albiam tranſtulit^[2] multiſque aliis donis eccleſiam ſuam demeritus eſt. An. 1470.
Ex tab. Alb.1470. die 1. Febr. jus viſitationis in Galliacenſi cœnobio ipſi confirmavit ſenatus Toloſanus, adverſus Petrum abbatem, vel adminiſtratorem perpetuum. Spiritum exhalavit xxiij. Nov. al. iv. idus Decemb. an. 1473.1473. in prioratu Rullienſi (Rully) diœceſis BituricenſisD, ubi quieſcere^[3] dicitur. De eo cum laude ſcripſere Friſonus in Gallia purpurata, Auberius in hiſtoria Cardin. Onuphrius, Spondanus, & alii, maxime qui de rebus eccleſiaſticis egerunt. Sane magna eruditione pollebat, rerumque uſu ac induſtria ; quas ob dotes forſan delectus eſt inter Latinos patres in concilio Ferrarienſi seu Florentino, ad unionem eccleſiæ Orientalis & Græcæ cum Latina procurandam.

d'Amboise

LXXII. Ludovicus I.

Ambaſianorum gens in Turonibus cum antiquitate ac nobilitate, tum rerum præclareE geſtarum ſplendore illuſtriſſima, multis inſuper

ANNI CHRISTI.

Aeccleſiaſticis dignitatibus ornata, toto in orbe Chriſtiano præfulſit. Nam Ludovicus, de quo agendum, fratres habuit Georgium cardinalemm Rotomagenſem archipræſulem, regni adminiſtrum, Johannem epiſcopum Lingonenſem, Petrum Pictavienſem, Jacobum Claromontanum. Hi quinque patre Petro Calvi-montis toparcha, regis cubiculario, ex Anna de Bueil, Johannis Franciæ equitum tribuni, & Thalaſſiarchæ ſorore prognati erant. Quæ autem ad Ludovicum ſpectant, nunc ex Albienſibus potiſſimum tabulis pro noſtro more proferamus.

Ludovicus mortuo Johanne Joffredi^[4] bullas pro vacante epiſcopatu, accepit a Sixto papa IV. datas ix. cal. Febr. an. 1473.1473. Qui pontifex ſuis litteris eodem tempore ſcriptis, eum commendavit tum archiepiſcopo Bituricenſi, tum regi Chriſtianiſſimo. Alia bulla data vii. cal. Februarii ejuſdem anni, Sixtus papa Ludovico conceſſit facultatem benedictionis & conſecrationis munus, a quocumque vellet epiſcopo recipiendi. Eodem fere tempore, ſcilicet nono Octobris, an. 1474.1474. regis locum tenens generalis in Occitania & in comitatibus Ruſcinonis & Ceritaniæ ciinſtituitur, petente, agenteque Johanne Borbonienſi, & Arvernenſi duce ipſius cognato. Quo fungens officio an. 1493. urbem Perpinianum nomine regis Franciæ, regi Arragonum ceſſit.

Anno 1475.1475. Albienſe capitulum olim exemtum ab epiſcopali juriſdictione, lubens ſe ſubdidiſſe huic præſuli legimus ; acceſſerat tamen Sixti papæ IV. auctoritas. Accepta vero poteſtate uſus non ad deſtructionem, ſed ad ædificationem, multa præſtitit utilia. Theologum, qui in eccleſia Albienſi legeret, hoc eſt doceret ac prædicaret, anno 1482.1482. inſtituit, aſſignatis qui ſatis eſſent reditibus. An. 1480. die 23. Aprilis, Albienſem eccleſiam conſecravit, ejuſque chorum eleganti opere conſtruxit, ſacrarium . magna vaſorum argenteorum ſupellectili, ac pretioſiſſimis ditavit ornamentis, interdicta ſuis ſucceſſoribus & capitulo facultate quidpiam alienandi. An. 1492.1492. corpus S. Martianæ elevavit.

Cum obtinuiſſet a Sixto papa IV. facultatem de bonis ſsuis tam immobilibus quam mobilibus teſtamento ſtatuendi, nec non de ſuis (ut aiunt) beneficiis, bulla data nonis Januarii ann. 1479. pontificatus Sixti nono, pauperes omnium bonorum heredes reliquit, excepta bibliotheca, quam ſuæ legavit eccleſiæ ; ut merito bonus epiſcopus dictus ſit. An. 1486. ab Innocentio VIII. licentiam accepit conventus Fratrum Minorum de Obſervantia conſtruendi, in loco urbis, ubi ſitum erat monaſterium monialium S. Catharinæ, ordinis S. Augustini, quod juſſu Sixti IV. exſtinxerat.

Optaſſet pius epiſcopus ab omnibus negotiis ſecularibus feriari ; emiſeratque votum nunquam ad aulam regiam accedendi, aut in ea immorandi ; a quo ut abſolveretur impetravit Ludovicus rex XI. Sixto IV. bullam ea de re dante pridie

Tomus I.

C

↑ Antonius Bonal in hiſt. MSS. epiſcoporum Ruthnenſium, in vita Franciſci d'Eſtaing, ait Johannem Geoffroy Ludovico regi XI. auctorem fuiſſe reſcindendæ pragmaticæ ſanctionis, quod papæ pergratum fuit ; ſed a ſenatu Pariſ. reprobatum, univerſitate etiam intercedente.
↑ Aliæ reliquiæ ab eo tranſlatæ ſunt SS. Urbani, Tiburtii & Valeriani, quas obtinuit a Paulo Papa II. {{sc|xiii}. kalendas Januarii, anno 1466.
↑ Attamen teſtamento ſuo facto 14. Novemb. an 1473. quo bona ſua patitus eſt æqualiter inter eccleſias S. Cæciliæ Albienſis, & S. Dionyſii in Francia, elegerat ſepulturam in Albienſi eccleſia ad pedes capſæ, in qua brachium S. Cæciliæ aſſervabatur. Pro ſuis vero exſequiis Ex tab. ep.aſſignavit mediam partem redituum ſuarum abbatiarum Bonæ-cumbæ, & S. Saturnini ; potiebatur inſuper abbatia Caunenſi, ex noſtro Claudio Eſtiennot.
↑ Veriſimile eſt Ludovicum de Ambaſia contendiſſe de epiſcopatu cum Johanne Joffredi, qui auctoritate pontificia vicit æmulum, accedente præſertim Ludovici regis favore. Forte unus a capitulo electus eſt, ſcilicet Ludovicus, alter bulla Pii papæ II. Ut autem ita ſentiamus, pene cogunt acta publica urbis Albienſis, ubi mors Bernardi de Cazillaco ſignatur an. 1462. & Ludovicus de Ambaſia ipſi ſubrogatus legitur eodem anno die 3. Feb.

[1] Antonius Bonal in hiſt. MSS. epiſcoporum Ruthnenſium, in vita Franciſci d'Eſtaing, ait Johannem Geoffroy Ludovico regi XI. auctorem fuiſſe reſcindendæ pragmaticæ ſanctionis, quod papæ pergratum fuit ; ſed a ſenatu Pariſ. reprobatum, univerſitate etiam intercedente.

[2] Aliæ reliquiæ ab eo tranſlatæ ſunt SS. Urbani, Tiburtii & Valeriani, quas obtinuit a Paulo Papa II. {{sc|xiii}. kalendas Januarii, anno 1466.

[3] Attamen teſtamento ſuo facto 14. Novemb. an 1473. quo bona ſua patitus eſt æqualiter inter eccleſias S. Cæciliæ Albienſis, & S. Dionyſii in Francia, elegerat ſepulturam in Albienſi eccleſia ad pedes capſæ, in qua brachium S. Cæciliæ aſſervabatur. Pro ſuis vero exſequiis Ex tab. ep.aſſignavit mediam partem redituum ſuarum abbatiarum Bonæ-cumbæ, & S. Saturnini ; potiebatur inſuper abbatia Caunenſi, ex noſtro Claudio Eſtiennot.

[4] Veriſimile eſt Ludovicum de Ambaſia contendiſſe de epiſcopatu cum Johanne Joffredi, qui auctoritate pontificia vicit æmulum, accedente præſertim Ludovici regis favore. Forte unus a capitulo electus eſt, ſcilicet Ludovicus, alter bulla Pii papæ II. Ut autem ita ſentiamus, pene cogunt acta publica urbis Albienſis, ubi mors Bernardi de Cazillaco ſignatur an. 1462. & Ludovicus de Ambaſia ipſi ſubrogatus legitur eodem anno die 3. Feb.

[1]

[2]

[3]

[4]