Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/524

969

970

ECCLESIA ELUSANA.

ANNI CHRISTI. Alus l. ii. hiſtoriæ ſacræ Aquitanicæ c. 4. tanquam primum pontificem, quem ait in perſecutione Diocletiani martyrem effectum. Claudius Robertus Taurinum quoque Auſciensibus præſulibus accenſet ; at eum ſediſſe anno 321. docet ; qui a tempore Diocletiani longe abeſt. Utriuſque ſententiam reprobant Sammarthani ; & ſequi videntur Oihenartum qui Taurinum præfuiſſe Eluſæ docet circa annum 337. ſi rationem habeamus annorum quos ipſius anteceſſoribus in regimine tribuit. VI. Clarus. BHic metropolitanus acceſſit ad Agathenſe concilium tertio idus Septembris celebratum, anno Christi *al. 508 506. 506. ſtipatus omnibus epiſcopis ſuæ ſedi ſubditis, ſi tres excipias, qui miſerunt preſbyteros ut ſuo nomine ſubſcriberent. Adfuerunt ergo huic ſynodo celeberrimæ Clarus de civitate Eluſa metropoli, Gratianus epiſcopus de ** Acqs. Aquis, Vigilius epiſcopus de civitate Lactorenſi, Suavis epiſcopus de Convenis, Glycerius epiſcopus Conſeranicæ civitatis, Galactorius epiſcopus de ** Leſcar. Benarno, Gratus epiſcopus de civitate Olorone, Nicetius epiſcopus de Auſciis, Petrus preſbyter miſſus a domino Marcello epiſcopo de civitate ** Aire. Vico-julii, Polemlus presbyter missus a D. Sextilio epiſcopo ** Baſas.C Vaſatis, Ingenuus preſbyter miſſus a D. Apro epiſcopo ** Tarbe. Bigoritanæ civitatis. Hæ ſunt civitates omnes, quibus conſtabat antiquitus provincia Novempopulana, ex notitia provinciarum & civitatum Galliæ facta, ut putatur, Honorii Auguſti temporibus ; ſi tamen excipias civitatem Boatium ſeu *Buchs. Boium, quæ diruta creditur regnante Evarige Wiſigothorum rege ; ubi fortaſſe nullus umquam ſederat epiſcopus. De Claro Eluſano epiſcopo nihil aliud novimus. VII. Leontius. DInter epiſcopos triginta duos, qui ad I. concilium Aurelianenſe convenerunt anno Domini 511511.. ex evocatione glorioſiſſimi regis Chlodovei, recenſetur Leontius ecclesiæ Eluſanæ metropolis epiſcopus. Ex ejus autem ſuffraganeis duo tantum Leontio ſeſe comites adjunxerunt, qui jam ad concilium Agathenſe perrexerant, Sextilius Vaſatensis, & Nicetius Auſcensis eccleſiæ epiſcopus. VIII. S. Aspasius. ES. AſpaſiuS ſynodis multis interfuit ; nimirum Aurelianensi II. anno 533.533. 541. 549. quartæ ejuſdem loci anno 541. quintæ anno 549. denique Arvernenſi II. eodem anno. Immerito autem quidam negant eum fuiſſe metropolitam Eluſanum. Nec minus aberrant, qui volunt eum Meloduni ad Sequanam tranſiviſſe, ubi colitur ut patronus, poſtridie cal. Januarias, in eccleſia B. Mariæ. Certe Aſpaſius Melodunenſis, ante ſeculum XVI. minime habitus eſt pro epiſcopo, ſed colebatur tantum ut confeſſor non pontifex. Id luculenter probatum legimus in diſſertatione domni Johannis Elie, prioris S.

ANNI CHRISTI. Petri de Meloduno congreg. S. Mauri. Scilicet Rulliardus, qui Meloduni ſcripſit hiſtoriam publicique juris fecit Pariſiis anno 1628. primus eſt qui ex mera conjectura, & ſimilitudine nominis deceptus, ex duobus Aſpaſiis patria, dignitate, ætate, &c. prorſus diverſis unum conflavit. IX. Laban. Laban synodo Pariſienſi IV. anno 573.573. habitæ interfuit, ubi peccatorem ſe in ſubſcriptione appellat. Poſt annos duodecim, forte ingraveſcente jam ætate, cum non poſſet per ſe intereſſe concilio Matiſconenſi, miſit qui ſubſcriberet vicarium. Vivis exemtus eſt eodem anno, ex Gregorio Turonenſi mox laudando. X. Desiderius. De morte Labanis, & electione ejus ſucceſſoris Desiderii audiendus eſt Gregor. Tur. l. viii. hiſt. c. 22. Laban Heloſenſis epiſcopus, inquit, hoc anno (585.585.) cui Deſiderius ex laïco ſucceſſit. Cum jurejurando enim rex pollicitus fuerat ſe numquam ex laïcis epiſcopum ordinaturum ; ſed quid pectora humana non cogat auri ſacra fames ? quibus ultimis verbis non obſcure innuitur per ſimoniam ordinatum eſſe Deſiderium. XI. Senochus. Senochus, aliter Sedocus, & Sidocus, concilio Remenſi sub Sonnatio metropolitano, anno 625625.. præſens legitur apud Flodoardum. Iſta quidem ſynodus prius acta ferebatur anno 630. ſed vix differri debuit ultra annum quem ipſi aſſignamus : nam ex Fredegario Scholaſtico diſcimus Senochum anno Chlotarii 43. hoc eſt Chriſti 626. exſilio retruſum cum patre ſuo Palladio, incuſante Aighynane duce, quod rebellionis Waſconorum fuiſſent conſcii. In codice quodam mſ. Claromontenſi pro epiſcopi Æloſani, legitur Toloſani ; unde conſequens videretur Sedocum catalogo epiſcoporum Toloſatum inſerendum. At obſervavit noſter domnus Theodericus Ruinartus prima manu olim ſcriptum fuiſſe Æloſani, poſtea vero altera manu etſi antiqua, Toloſani. XII. Paternus II. Paternus qui ſubſcripsit ut epiſcopus Egloenſis, Corbeienſi privilegio, ex conjectura Cointii ad an. 662. n. 25. erat Eloſenſis. Aliunde credimus omiſſos eſſe multos Eloſenſes antiſtites, ut in confeſſo eſt apud omnes. Hoc privilegium vide apud Mabill. ad an. 663. n. 28. Idem Mabillonius ad annum 632. num. 33. meminit Paterni abbatis Moïſſiacenſis, quem, inquit, tradunt fuiſſe epiſcopum Auxitanum. Num pro Auxitano, legendum Eloſensſem ; ita ut ſic hic Paternus de quo agimus ? certe tempora ſatis congruunt. Poſt Paternum deſiderantur plurimi præſules Eluſanæ eccleſiæ ; in hoc enim loco perſeveravit adhuc ſedes metropolitana, uſque ad ſeculum IX. quo urbs a Normannis deſtructa eſt, & ſedes Auſcienſis, metropolis honore fuit ceteris Novempopulaniæ antepoſita.