ANNI CHRISTI. Agem, Bzoviumque ejuſdem meminiſſe ad annos 1424. & 1430. De hoc Petro id unum nobis occurrit, ipſum an. 1430. die 20. Maii præfuiſſe ſynodo provinciæ Narbonenſis, in ſacello S. Magdalenæ palatii archiepiſcopaliS vice Franciſci de Conzié archipræſulis. Ex tabulis epiſcopatus Biterrenſis habemus Petrum epiſcopum Caſtrenſem, Vindaſcini comitatus pro papa eccleſiaque Romana gubernatorem, bullam Johannis papæ XXIII. datam ix. kal. Februarii an. ejus pontificatus ii. promulgaſſe die 29. Maii anni 1430. qua præcipiebatur ut omnes eccleſiaſtici, ſtatus tam regularis quam ſecularis, exemti & non exemti in provincia Narbonenſi,B imperata ab archiepiſcopo Narbonenſi ſubſidia ſolverent.
XV. Gerardus.
Gerardi cognomen alii Majetum eſſe volunt, Marietum alii, aut Macheti. In hiſtoria manu exarata Cartuſiæ Caſtrenſis, appellatur Gerardus Marieti, diciturque ſediſſe annos 16. Is poſt Johannem Gerſonem fuit insignis theologus, habuitque orationem Cæſari & regi pergratam, de tollendo Chriſtiani orbis ſchiſmate. Exſtant quædam manuſcriptæ præſulis hujus epiſtolæ, quæ latitant in bibliothecarum forulis. IpſoC uſum fuiſſe ad ſacras confeſſiones[1] pœnitentiæque ſacramentum Carolum VII. regem omnes tradunt ; uti etiam legitur in Cartuſianorum necrologio. Ejus epiſcopatum auſpicari ab anno 1432.1432. cogit quod legimus in hiſtoria Cartuſiæ ſuperius laudata, Gerardum per annos ſexdecim præfuiſſe ; quippe ipſum an. 1448.1448. e vita exceſſiſſe in confeſſo eſt apud omnes. Variis ex inſtrumentis annorum 1434. 1436. 1437. 38. 47. eum tunc fuiſſe epiſcopum Caſtrenſem elicitur. Dies ejus obitus ruit 17. Julii, anni, ut præfati ſumus, 1448. quod confirmatur quoque ex litteris Caroli regis ad ſeneſcallumD Carcaſſonenſem, pro regalia Caſtrenſis epiſcopatus vacantis ; quæ ſcriptæ ſunt Pariſiis die penultima Julii anni præfati 1448. ex regiſtro cameræ rationum publicarum. In codice quodam manu exarato epiſtolarum Gerardi legimus eum Turonis ſupremum diem obiiſſe, jacereque in medio choro eccleſiæ ſancti Martini. de Comdom.
XVI. Maraldus.
Maraldus de Condomo poſt ſex mensium interpontificium, præſulatum adeptus eſt an. 1449.1449. juxta Sammarthanos fratres, qui eum Manaldum appellant ; Johannes Chenu vero,E Catellus & Claudius Robertus, qui eum notant ad an. 1451. Monaldum. Verum ejus nomen cognomenque ac tempus mortis didicimus in kalendario veteri Caſſiani, fol. 69. ubi legitur : Anno mcccclxviii.1458. die vi. Auguſti Dom. Maraldus de Condomo, qui fuit prior & dominus de Caſſiano, & tandem epiſcopus Caſtrenſis (obiit.) Memoratur in chartis Ardorelli annis 1450. & 1457. |
ANNI CHRISTI.
XVII. Johannes IV. d'Armagnac.
Johannes de Armaniaco[2] frater Jacobi ducis Nemoroſii, comitis Marchiæ, Pardiaci & Caſtrenſis, ac vicecomitis Carlatenſis & Muratenſis, qui anno 1447. ſub Ludovico XI. Pariſiis ſecuri percuſſus eſt, ante præſcriptam a ſacris canonibus ætatem præſul renuntiatus eſt ſaltem anno 1460.1460. quo in regiſtris Toloſani ſenatus jam inſcriptum legitur ejus nomen. Deincepſque occurrit in variis inſtrumentis eccleſiæ Caſtrenſis, & 1473. in tab. ſanctæ Cæciliæ Albienſis. Rogatus a Carolo rege Pius papa II. ut Johanni hunc epiſcopatum conferret, ſcripſit ad regem epiſcopale miniſterium tali ætatti ſine reprehensione committi non poſſe, quod alioquin in robuſtioribus annis, & multa reriim experientia non facile eſt adimplere. Laudat reſponſum olim ab ipſo rege datum, ratione immaturæ cujuſdam proviſionis ad ſuam petitionem factæ a Nicolao papa V. Quamquam ego interceſſerim, numquam putavi hoc illum eſſe facturum. Rainaldus ad annum 1459.n. 871.Quibus verbis Pius II. dicit ſe ſui officii admonitum non poſſe concedere quod poſtulabatur ; offert tamen dare huic eccleſiæ idoneum adminiſtratorem, quoad uſque adoleſcens ad annum 25. ætatis perveniret. Conſtat nihilominus Johannem epiſcopi titulo uſum eſſe ab anno 1460. Non obiit ante an. 1493.1493. quo videlicet charta Caſtrenſis eccleſiæ die 26. Maii ſcripta meminit hujus epiſcopi tunc in curia Romana agentis. Convenit cum hac chronologia tempus quo succeſſor Johannis epiſcopatum cepiſſe legimus. Johanni de Armaniaco ſucceſſorem dant Sammarthani fratres Cæſarem Borgia Alexandro papa VI. antequam ad ſummum pontificatum perveniret, genitum, toto orbe ob flagitia & ſcelera famoſiſſimum, qui mutata purpurea cardinalis toga in ſagum, factus eſt dux Valentinus ad Rhodanum. De eo vero altum eſt ſilentium apud Catellum, Chenutium, Claudium Robertum. Certe ipſi qui cum admittunt, non inficias eunt eum nunquam adiiſſe poſſeſſionem eccleſiæ Caſtrenſis. Itaque plura de tanto monſtro dicere superſedemus.
XVIII. Carolus I. de Martigny.
Carolus Martiniacus (de Martigny) patre in Galliis rei ærariæ[3] præfecto natus, abbas Cadomenſis, rexit ab an. 1494.1494. uſque ad 1509. quo eum vita exceſſiſſe die 2. Julii referunt tabulæ necrologii Caſtrenſis Cartuſiæ. Fuit etiam epiſcopus Elnenſis in comitatu Roſſilionenſi. Cumque prudentia, & in agendis rebus mira dexteritate polleret, a Carolo VIII. & Ludovico VII. Francorum regibus ad diverſos principes miſſus eſt orator. In cauſa diſſolutionis conjugii inter Ludovicum XII. Franciæ regem, & Johannaman. 14981498.Ex inventar. theſ. chart.. fuit judex cum Philippo cardinali de Luxemburgo epiſcopo Cenomanenſi, Ludovico epiſcopo Albienſi, &c. |
- ↑ In veteri manuſcr. Turon. ubi regiis oratoribus ad papam miſſis quædam mandata dantur, legitur : Supplicabunt dicti ambaſſiatores eidem ſummo pontifici, quatenus personas quæ, ſequuntur habeat recommiſſas ; videlicet magiſtros Geraldum Macheti regis confeſſorem, &c.
- ↑ Parentes Johannis & Jacobi fuerunt Bernardus comes Pardiacenſis, & Eleonora Borbonia filia Jacobi regis Jeruſalem, quæ dotis nomine viro ſuo attulit comitatum Marchiæ & Caſtrenſem.
- ↑ Vulgo General des Finances.
