ajy ECCLESIA CL^ • Is prius Lingonum fuerat episcopus, cujus j ANNI episcopatus tempore Sidonius ad eum seripserat fUDicTi * « t * * epistolam x. libri noni. Ipsum Gregorius lib. n » c. 3 6. Divionensem appellat. Qua vero ratione ex sede Lingonensi traiistatus sit ad Arvemensem, is.r.jj, ita explicat idem Gregorius : Cum jam terror Francorum resonaret in his par* tibus, & omnes eos amore desiderabili caperent regnare, S. Aprunculus Lingonica civitatis episco- pus, apud Burgundiones capit haberi suspectus » Cumque odium de die in diem creseeret, jussem est ut clam gladio feriretur. Quo ad eum perlato nuntio, nocte a castro Divionensiper murum demisses, Arvernos advenit, ibiquejuxta verbum Domini quod 1 posuit in ore S. Sidonii, undecimus datur ejuseopus. 491. Obiisse legitur anno 491. sepultusque est in templo S. Stephani, ex lib. 1. ecdesiarum Clarom. cap. 13. ubi sanctus dicitur, cesebraturque ejus festum in diœcesi, die 14. Maii quo signatur iu martyrologio Gallicano Saussayi. XIII. S. EufrasiUS. S. Eufrasius Aprunculi succestbr ex eodem Gregorio 1. m. cap. 2. apud Arvernos, inquit, post obitum B. Aprunculi, S. Eufrasius duodecimus episci habebatur.Hic quatuor annos post Chlodovæi obitum vixit, vicesimo quinto episcopatussuianno transiens. Quintianum Ruthenæ civitatis episcopum extorrem benigne suseepit in urbe Arverna, eique ex facultate ecclesiæ munifice contulit. Interfuit per Paulinum 506. presbyterum conciIio Agathensi an. 5 o 6. & Au- 511. reIianensi subscripsit anno 511. Obiisse videtur 515. anno 5 14. aut 5 1 5. De eo in martyrologiis & apud BolIandum, ad diem 14. Januarii. Ejus tamen vitam refert BaiIIetus die 1 5. Maii.Epistola 38. Aviti Viennensis ad Euphrasium forte ad eum spectat. XIV. ApolunarIS. Post mortem Euphrasii populos elegit in epis- copum S. Quintianum, qui e Ruthenorum sede, propter fidei cathoIicæ confessionem, a Gothis Grtg. t. m. Arianis ejectus fuerat ; sed Alcima soror Apollina- di/. r. »
». ris, filii S. Apollinaris Sidonii, & Placidinaquæ ejusdem Apollinaris junioris uxor erat, rogave- runt S. Quintianum, ut permitteret suo loco Apollinarem ordinari, quem pollicebantur ipsius jussissemperobsecuturum. Respondit pius senex : Quid ego præstabo, cujus potestati nihil est subdi- tum ! Sufficit enim ut orationi vacans, quotidianum mihi victum præstet ecclesia. Hæc audientes Alcima & Placidina, de Apollinari ad Regem ducendo ■ consilium inierunt. Sicque ille oblatis Regi multis » in/iiro Je muneribus in apiscopatu succeffit, quo quatuor * Jr « SZ*™* a^Utens tttoscitrtf migravit æ seculo, inquit Gre- tribiu.’gorius in libro 111. hist. c. 2. Lugendus sane hic exitus filii Apollinaris Si- donii, quem piissimus pater tanto studio in bonis moribus instituerat. Habemus ejusilem epistolam ad carissimum filium, in qua laudat eum quod W. in. tp. castimoniam colat : Unice probo, gaudeo, adrni- for, inquit, quod castitatis affiectu contubernium fagis impudicorum ; præsertim quibus nihil pensi, nihil sancti est in appetendis garriendisque tiapitjt- Tornus II. iROMONTENSIS. 136 dinibus. Tota epistola pIena est præceptis mora— —— » libus. Ex his prosecisse statim visus est Apoili— cARISTI naris. Cum sese adjunxisset socium Victorio Eo- riclii seu Evaricis Gothorum regis duci Italiam petenti, captus, Mediolanum missesestubihonesta & pene libera custodia detinebatur. Libertatem vero impetravit ope S. Victoris martyris, ut nar- rat Greg. Turon. lib. de Gloria mart. c. 4 5. Idem ApolIinaris Arvernorum copias ducebat iu Vo- gladensi prælio, inter CIodovæum Francorum & AIaricum Gothorum regem commisse, qui fuso sugatoque exercitu suo cst oecisus. Arvernos sub duce Apollinari strenue iu hoc certamine decer- 1 tasse significat Gregorius, ubi ait plurimos (vel Z. n.e.jp. primos) ex Arvernorum gente iu hac pugna cor- ruisse. Utinam fama sibi praeclaris facinoribus comparata frui contentus fuisset Apollinaris, nec uxorius & ut ita dicam sororius ultra modum, usurpare episcopatum consensisset.Ex uxore Placi- dina sustulit filium Arcadium patrem PIacidinæ, • quæ nupsit Leontio juniori, postea Burdigalensi episcopo. Hinc minime mirere quod Fortunatus PIacidinæ hujus originem referat ad Avitum lib. 1. carm. xiv. Cogor amore etiam PIacidinæ pauca referre, Quæ tibi tunc conjux, est modo cara soror. * Lumen ab Arcadio veniens genitore refalget Quo manet Augustum germen, Avite, tuum. De templo quod apud Arvemam urbem Alcima soror & PIacidina conjux Apollinaris con- diderunt, ad celebrandam S. Anteliani martyris memoriam consuiendus Greg. Turon. lib. 1. de Glor. mart. c. 6 5. XV. S. QUINTIANUS. De sancto Quintiano Afro & nepote S. Fausti episeopi, ut quidam volunt, Præsidiensi *, qui « tempore Hunnerici regis pro fide in exsilium ejectus est, jam locuti fumus in Ruthenorum episcopis ; quare ceteris omissis, nunc de ejus epis* copatu in urbe Arvemensi tantum agendum est. Cum Theodorico regi nuntiatum fuisset Apol- Iinarem occupasse sedem episcopalem apud Ar- vemos, juffit inibi S. Quintianum constitui, & omnem ei potestatem tradi ecclesiæ, dicens t Hic ob nostri amoris zeium ab urbe sua ejectus est. Et statim directi nuntii, convocatis pontificibus & populo, eum in cathedram Arvernæ ecclesiæ locaverunt. At vero in episcopatu multa pastus est, præ- sertim a Proculo, qui ex ærario presbyter or- dinatus fuerat. Hic enim omnem ei potestatem £ de rebus ecclesiæ abstulit, vbeque concessit te- nuem victum sancto episcopo ministrari. At suæ iniquitatis pœnas dedit gravissimas, fecundum Quintiani vaticinium : nam irruptis Lovolautrensis castri muris, ab ingredientibus hostibus, Proculus hic ante ipsum ecclesiæ altare, gladiorum ictibus in frusta discerptus est. Id factum legimus anno 525. quando Theo- doricus rex, unus ex quatuor Clodovæi magni fu liis, fratribus Burgundiam invadentibus Arvernorum fines praedabundus ingrefsus est, urbem vallavit ; cujus si potiri potuisset, de ejiciendo in * vel Buronitini. de que Vi dor Vitenfis lib. t. n. i i. Q.
