formarum determinantes erunt aequales[1] atque
. In hoc casu
formas aequivalentes dicemus. Quare ad formarum aequivalentiam aequalitas
determinantium est conditio necessaria, licet illa ex hac sola minime sequatur. —
Substitutionem
,
vocabimus transformationem propriam,
si
est numerus positivus, impropriam, si
est
negativus; formam
proprie aut improprie sub forma
contentam esse dicemus, si
per transformationem propriam aut impropriam in formam
transmutari potest.
Si itaque formae
,
sunt aequivalentes, erit
, adeoque si
transformatio est propria,
, si est impropria,
. — Si
plures transformationes simul sunt propriae, aut simul impropriae, similes eas
dicemus; propriam contra et impropriam dissimiles.
Aequivalentia, propria et impropria.
158.
Si formarum
,
determinantes sunt aequales atque
sub
contenta: etiam
sub
contenta erit et quidem proprie vel improprie, prout
sub
proprie vel improprie continetur. Transeat
in
ponendo
,
transibitque
in
ponendo
,
Patet enim per hanc substitutionem ex
fieri idem, quod fiat ex
ponendo
,
sive
,
Hinc vero manifesto ex
fit
i. e. rursus
(art. praec).
Perspicuum autem est, transformationem posteriorem esse propriam vel impropriam,
prout prior sit propria vel impropria.
Si tum
sub
, tum
sub
proprie continetur, formas proprie aequi-
- ↑ Manifestum est ex analysi praecedente hanc propositionem etiam ad formas, quarum determinans
,
patere. Sed aequatio
ad hunc casum non est extendenda.