128
de formis secundi gradus.
Formae contiguae.
160.
Si formae
,
eundem determinantem habent, insuperque est
et
, sive
, formas has contiguas dicemus,
et quidem, quando determinatione accuratiori opus est, priorem posteriori a parte
prima, posteriorem priori a parte ultima contiguam dicemus.
Ita ex. gr. forma (7, 3, 2) formae (3, 4, 7) a parte ultima contigua, forma
(3, 1, 3) oppositae suae (3, −1, 3) ab utraque parte.
Formae contiguae semper sunt proprie aequivalentes. Nam forma
transit in formam contiguam
per substitutionem
,
(quae est propria ob
, uti per
evolutionem adiumento aequationis
facile probatur;
vero per hyp. est integer. — Ceterum hae definitiones et conclusiones locum non
habent, si
. Hic vero casus occurrere nequit, nisi in formis, quarum
determinans est numerus quadratus.
Formae
,
proprie aequivalentes sunt, si
,
.
Forma enim
formae
proprie aequivalet (art. praec), haec vero
formae
a parte prima contigua erit.
Divisores communes coëfficientium formarum.
161.
Si forma
formam
implicat, quivis divisor communis numerorum
,
,
etiam numeros
,
,
metietur, et quivis divisor communis numerorum
,
,
ipsos
,
,
.
Si enim forma
per substitutiones
,
in formam
transit: habebuntur hae
aequationes
unde propositio statim sequitur (pro parte secunda propos. loco aequationis secundae
hanc adhibendo
).