78
de congruentiis secundi gradus.
etiam ipsius ; qui vero ipsius est non-residuum, etiam ipsius
non-residuum erit.
Pars posterior huius propositionis per se est manifesta. Si itaque prior
falsa esset, inter numeros ipso minores simulque per non divisibiles plures
forent residua ipsius quam ipsius , i. e. plures quam . Nullo
vero negotio perspici poterit, multitudinem residuorum numeri inter illos
numeros esse praecise .
Aeque facile est, quadratum reipsa invenire, quod secundum modulum
residuo dato sit congruum, si quadratum huic residuo secundum modulum
congruum habetur.
Scilicet si quadratum habetur, , quod residuo dato secundum
modulum est congruum, deducitur inde quadratum ipsi secundum modulum
congruum (ubi et vel supponitur) sequenti modo. Ponatur
radix quadrati quaesiti , quam formam eam habere debere facile
perspicitur; debetque esse sive propter ,
. Sit , eritque valor expressionis
, quae huic aequivalet.
Dato igitur quadrato ipsi secundum congruo, deducitur inde
quadratum ipsi secundum modulum congruum; hinc ad modulum , hinc ad
etc. ascendi poterit.
Ex. Proposito residuo 6, quod secundum modulum 5 quadrato 1
congruum, invenitur quadratum 92 cui secundum 25 est congruum, 162 cui secundum
125 congruum etc.
102.
Quod vero attinet ad numeros per divisibiles, patet, eorum quadrata per
fore divisibilia, adeoque omnes numeros per quidem divisibiles, neque vero
per , ipsius fore non-residua. Generaliter vero, si proponitur numerus ,
ubi per non est divisibilis, hi casus erunt distinguendi:
1) Quando vel , erit , i. e. residuum.
2) Quando atque impar, erit non-residuum.
Si enim esset , per divisibilis esset,
id quod aliter fieri nequit, quam si fuerit per divisibilis. Tunc vero