78
de congruentiis secundi gradus.
etiam ipsius
; qui vero ipsius
est non-residuum, etiam ipsius
non-residuum erit.
Pars posterior huius propositionis per se est manifesta. Si itaque prior
falsa esset, inter numeros ipso
minores simulque per
non divisibiles plures
forent residua ipsius
quam ipsius
, i. e. plures quam
. Nullo
vero negotio perspici poterit, multitudinem residuorum numeri
inter illos
numeros esse praecise
.
Aeque facile est, quadratum reipsa invenire, quod secundum modulum
residuo dato sit congruum, si quadratum huic residuo secundum modulum
congruum habetur.
Scilicet si quadratum habetur,
, quod residuo dato
secundum
modulum
est congruum, deducitur inde quadratum ipsi
secundum modulum
congruum (ubi
et
vel
supponitur) sequenti modo. Ponatur
radix quadrati quaesiti
, quam formam eam habere debere facile
perspicitur; debetque esse
sive propter
,
. Sit
, eritque
valor expressionis
, quae huic
aequivalet.
Dato igitur quadrato ipsi
secundum
congruo, deducitur inde
quadratum ipsi
secundum modulum
congruum; hinc ad modulum
, hinc ad
etc. ascendi poterit.
Ex. Proposito residuo 6, quod secundum modulum 5 quadrato 1
congruum, invenitur quadratum 92 cui secundum 25 est congruum, 162 cui secundum
125 congruum etc.
102.
Quod vero attinet ad numeros per
divisibiles, patet, eorum quadrata per
fore divisibilia, adeoque omnes numeros per
quidem divisibiles, neque vero
per
, ipsius
fore non-residua. Generaliter vero, si proponitur numerus
,
ubi
per
non est divisibilis, hi casus erunt distinguendi:
1) Quando
vel
, erit
, i. e. residuum.
2) Quando
atque impar, erit
non-residuum.
Si enim esset
,
per
divisibilis esset,
id quod aliter fieri nequit, quam si fuerit
per
divisibilis. Tunc vero