599
possibile est. Ciim vero (iica prandiiim equitasset, ait miles re^n: Domine, si placet, ostendatis miclii lionorcm et panem et vinum mecum sumite, quia tempus est comedendi. At ille: Placet michi. In campo sedebant et cibum sumpserunt et tinito prandio rex grates militi reddidit, quia satis splendide ei ministravit. Ait ei miles: Semper per viani patrem et matrem deberetis habere vobiscum. At ille: Quomodo loqueris? pater meus et mater mea bene 00 annos habent in etate, quomodo ergo possum eos per viam mecum ducere? stultus es. At ille: Domine, possibile est. Cum vero miles prope palacium esset, licenciam a rege recepit, quia per viam propriorem accedere volebat. At ille: Dic michi, carissime, per quam viam ascendere velis et ubi intendis pergere. Qui ait: Domine, per illam viam ascendere volo. Sed quando dicis ubi intendam pergere, tibi veritatem demonstrabo. Hodie sunt septem anni quod rethe quoddam in quodam loco dimisi, ad illura locuni pergo; si iuveniam rethe totaliter sanum et non fractum, rethe mecura accipiam et erit michi predilectura. Sed si fuerit iu aliqua parte fractum ibidem dimittam et recedam et nunquam post hoc visitabo. Iliis dictis capud regi in- clinavit et per quandara semitara equitavit et per diem naturalem occulte ad palacium venit et puellam regis secum abduxit. Rex vero die secunda ad palacium venit. Imperator vero eum satis honorifice recepit. Cum autem ambo in mensa sederent, ait rex iraperatori: Domine, narrabo vobis rairabilia que heri audivi in via. Quidam miles venit ad rae de terra sancta et mecura equitabat; in quantitate raagna cecidit pluvia. Miles dixit, quod stultus essem, quod domum meam mecum non portassem, et respondi, quod doraus mea esset lapidea et ideo non possera eara raecura ducere. Ait iraperator: Qualia vestiraenta habebat ille? At ille: Pallium cura capucio. Ait imperator: Certe sapiens erat, de dorao tali loquebatur. Ipse si man- tellum vel collabium habuisses, vestimenta tua raadefacta non fuis- sent. Ait rex: Deinde cura equitavimus per quendam locura profun- dura et lutosura, ita quod equus raeus usque ad ventreni in luto arabulavit, hoc videns miles ait: Magna stulticia erat vobis quod pontem vestrum vobiscum non portastis. Ego respondi, quod pons meus bene haberet dimidium miliare in longitudiue, illum ergo quo- modo ducere possem. Ait imperator: Quid fecit tunc miles? Ait rex: Equitabat in circuitu sine aliquo impedimento. At ille: Fecerat sa- pienter unde tibi dixit, quia prius annigeri tui debuissent locum at- temptasse et sic pontem , i. e. locura si foret necesse preparasse an- tequam transires in propria persona. Ait rex: Deinde equitavimus
