— 11 —
credo, quod ad studia nostra plus quam disputatio
conferat; neque ego id nunc primo ex te audio:[c 1]
sed et Ludovicum ipsum, cuius commemoratio a te
facta paene mihi lacrimas excussit, persaepe hoc
idem audivi dicentem. Et Chrysoloras is, a quo isti
literas graecas didicere, cum ego aliquando
adessem, quod, ut scitis, faciebam frequenter, nullam
aeque[c 2] ad rem, ut ad conferendum inter se aliquid,
auditores[c 3] cohortatus est.[1] Sed ille simpliciter
atque verbo nudo, quasi rem perutilem esse
constaret, adhortabatur, nullam ipsius rei vim ac
potentiam demonstrans. Tu vero eam verbis ita
prosecutus es, ita omnes effectus eius aperuisti, ut
quantum id valeret ante oculos nostros manifeste
posueris. Itaque nullo modo dici potest, quam grata
mihi tua fuerit oratio.[c 4] Hac tamen in re, Coluci,
si non ita, ut tu[c 5] putas oportere, nos exercuimus,
non est culpa nostra, sed temporum: quamobrem
vide, quaeso, ne nobis amicis tuis iniuria
subirascare. Nam si aliqua ratione nos commode id facere
potuisse ostendes, non recusamus a te, quia id
obmiserimus, non modo verba, sed etiam verbera aequo
animo perferre; si vero in ea tempestate nati
sumus, in qua tanta disciplinarum omnium pertur-
- ↑ Questo tratto da Neque enim facile manca in D.
- ↑ Seque B.
- ↑ auditores suos C.
- ↑ m. fuerit oratio tua D.
- ↑ Manca in D.
- ↑ Questo passo da Est ita profecto riferisce il Mehus V. A. T. pag. XXX e XXXII.
