— 12 —
batio, tanta librorum iactura facta est, ut ne de
minima quidem re absque[c 1] summa impudentia loqui
quisquam possit, tu dabis profecto nobis veniam,
si maluimus taciti quam impudentes videri. Neque
enim tu es, ut opinor, quem garrulitas vana
delectet,[c 2] neque ad eam rem nos cohortaris;[c 3] sed
ut graviter, ut constanter, ut denique ita verba
faciamus, ut ea quae dicimus sapere atque sentire
videamur. Itaque tenenda probe res est, de qua
disputare velis; nec ea solum, sed consequentium,
antecedentium, causarum, effectuum, omnium
denique, quae ad eam rem pertinent, habenda
cognitio. His enim ignoratis, nemo disputator poterit non
ineptus videri. Haec quantam molem rerum[c 4]
secum trahant[c 5] videtis: omnia sunt inter se mira
quadam coniunctione annexa,[c 6] nec[c 7] pauca sine
multis bene scire quisquam potest. Sed satis multa
de hoc: ad institutum revertamur. Ego quidem,
Coluci[c 8] in hac faece temporum atque in hac tanta
librorum desideratione, quam quis facultatem
disputandi assequi possit, non video. Nam quae bona ars,
quae doctrina reperiri potest in hoc tempore, quae
non aut loco mota sit aut omnino profligata?[c 9]
'
- ↑ absque etiam B.
- ↑ garrulitas vana in disputatione delectet D; garr. una disputatione del. erroneamente B.
- ↑ exhortaris C.
- ↑ rerum mollem B, rerum molem D.
- ↑ trahunt E.
- ↑ quadam ratione annexa C.; connexione B.
- ↑ nam B.
- ↑ Manca in D.
- ↑ aut non omnino B. profugata C.
