— 28 —
ego uno verbo disputationem appello. Harum tu
rerum si putas facultatem nobis hoc tempore
ademptam propter hanc, ut tu inquis, perturbationem,
vehementer erras. Sunt enim optimae artes labem
aliquam passae: neque enim id unquam negabo;
non tamen sunt ita deletae, ut eos,[c 1] qui se illis
tradidere, doctos ac sapientes facere non possint;
nec tamen tunc, cum hae artes florebant, omnibus
placebat ad cacumen[c 2] evadere, pluresque erant
qui paucis ut Neoptolemus,[c 3] quam qui omnino
philosophari vellent:[1] quod item[c 4] nunc ut
faciamus nihil prohibet. Denique videndum est tibi,
Nicolae, ne dum ea solum velis quae fieri non
possunt, etiam ea quae fieri possunt asperneris et
negligas. Non extant omnes Ciceronis libri? at
aliqui supersunt, nec parva quidem pars; quos vel
ipsos utinam[c 5] probe teneremus: non enim adeo
nobis ignorantiae calumnia esset pertimescenda.
Perditus est M. Varro? dolendum est, fateor, et moleste
ferendum; sed tamen sunt et Senecae libri et
aliorum permulti, qui nobis, nisi tam delicati essemus,
M. Varronis[c 6] locum supplerent. Atque utinam[c 7]
tot vel sciremus vel etiam[c 8] discere vellemus, quot hi
- ↑ illos B.
- ↑ acumen male B.
- ↑ Neoptolonius male C.
- ↑ quid item erroneamente C.
- ↑ ut probe male B.
- ↑ essemus, facile M. Varr. D.
- ↑ ut male B.
- ↑ et B.
- ↑ Cic. Tusc. II. 1. 1. de orat. II. 37, 156.
