— 36 —
se professus est. Quid autem si[c 1] aliquis musicae
artis mirabilem quandam peritiam habere prae se
ferat? Deinde cum is continuo id praedicaret
magnamque turbam audiendi cupidam congregasset,
nihil excellens in arte sua hunc posse appareret;
nonne omnes ita discederent, ut istum tam
grandia professum ridiculum hominem atque dignum
pistrino iudicarent? Ita prorsus. Sunt igitur
maxime despiciendi ii,[c 2] qui quod pollicentur
adimplere non possunt. Atqui nihil[c 3] unquam tanta
professione praedicatum[c 4] est, quanta Franciscus
Petrarcha Africam suam praedicavit: nullus eius
libellus, nulla fere maior epistola reperitur, in qua
non istud suum opus decantatum invenias.[c 5] Quid
autem postea? Ex hac tanta professione nonne[c 6]
natus est ridiculus mus?[c 7] An est quisquam eius
amicus, qui non fateatur satius[c 8] fuisse aut
nunquam illum librum[c 9] scripsisse, aut scriptum igni
damnasse? Quanti igitur hunc poetam facere
debemus, qui, quod maximum suorum operum esse
profitetur atque in quo vires suas omnes intendit,
id omnes consentiant potius eius[c 10] famae nocere
quam prodesse? Vide quantum inter hunc et Ma-
- ↑ Manca in B.
- ↑ Manca in D, hi men bene BE.
- ↑ Atque C, nihil manca in B.
- ↑ professione quicquam praedicatum D, praedicatis E.
- ↑ Manca in E.
- ↑ Quid aut postea ex h t. p.? Nonne B.
- ↑ Manca in C: ma è lasciato vuoto lo spazio.
- ↑ satis male B.
- ↑ librum illum C.
- ↑ etiam C.
