— 57 —
illum ad omne genus scribendi ingenium
accomodasse, ut ne populari dicendi genere se abstinuerit,
sed in hoc, ut in ceteris quoque, elegantissimum
et facundissimum videri. Haec cum illi ostendissent,
a me contendebant, ut si quem haberem ex omni
antiquitate, qui tantis laudibus respondere posset,
in medium afferrem: quod si facere nequirem nec
haberem quemquam, qui in omni genere aeque[c 1]
profecerit, ut non dubitarem civem meum omnibus.
doctissimis viris, qui in hunc diem fuissent,
anteferre. Nescio quid vobis videatur: ego nunc ferme
omnia loca attigi, quibus illi causam suam
confirmabant. Quae quoniam optima ratione concludi
mihi videbantur, illis assensi mihique ita esse
persuasi. An vero illi extranei homines ita putabunt;
nos autem cives in laude civis nostri erimus
frigidiores? nec audebimus illum suis meritis ornare?
praesertim cum hic[c 2] vir studia humanitatis, quae
iam[c 3] extincta erant, repararit, et nobis,
quemadmodum discere possemus, viam aperuerit; et
nescio an primus omnium lauream in nostram
urbem attulerit? At eius liber, in quo summum
studium posuit, non multum probatur. Quis est iste
tam gravis censor qui non probet?[c 4] Vellem
percontari ab eo, qua ratione id faciat; quamquam, si
quid esset in eo libro quod improbari posset, id illa
- ↑ nec hominem quemquam, qui in omni gen. profec. B aeque manca pure in D.
- ↑ Manca in BE.
- ↑ iam penitus D.
- ↑ Da Quis est iste a probet manca in B, probat E.
